| |
ΕΚΕΙΝΗ
Έχεις αισθήματα για εμέ, δεν ξέρω αν τα’ αξίζω,
Μα είν’ άδικο για σε, τη ζωή μου δεν ορίζω.
Μαζί σου είναι υπέροχα. Χρυσή είν’ η καρδιά σου.
Φοβάμαι όμως μάτια μου, να ‘ρθώ στην αγκαλιά σου.
ΕΚΕΙΝΟΣ
Μια μόνο λέξη, ν’ άκουγα, απ’ το γλυκό σου στόμα,
να ήταν το σ’ αγαπώ, κι’ ας έπεφτα στο χώμα.
ΕΚΕΙΝΗ
Πώς να σου πω το σ’ αγαπώ, αν πρώτα δε το νιώσω,
αν δεν σε βάλω στην καρδιά, εκεί να σε κλειδώσω.
ΕΚΕΙΝΟΣ
Μακάρι να ‘ρθει η στιγμή, αυτό και να το πράξεις,
να με σφραγίσεις στην καρδιά, κλειδί να το πετάξεις.
ΕΚΕΙΝΗ
Να είχα λέει μι’ αγκαλιά, να έδιωχνε τους φόβους,
να μου ζεστάνει την καρδιά, και να γιατρέψει πόνους,
να μου γεμίσει την ψυχή, και το μυαλό καρδιά μου,
να σου φωνάξω σ’ αγαπώ, σε θέλω εδώ κοντά μου.
ΕΚΕΙΝΟΣ
Να τα ξεχάσεις τα παλιά, τον φόβο πια να το σβήσεις,
Τα παραθύρια της καρδιάς, ορθάνοιχτα ν’ αφήσεις.
Μέσα να μπω να δροσιστώ τις πύλες να περάσω,
εκεί να μείνω να κλειστώ, μέχρι που να γεράσω.
ΕΚΕΙΝΗ
Σου ξύπνησα το έρωτα. Μα τώρα τι θα κάνω;
στην αγκαλιά σου θε να μπω, κι’ ας είναι να πεθάνω.
ΕΚΕΙΝΟΣ
Δεν θέλω μες την αγκαλιά, καρδιά μου να πεθάνεις,
μα θέλω εσύ του έρωτα, ανάσταση να κάνεις
ΕΚΕΙΝΗ
Καρδούλα μου-ψυχούλα μου, τι όνειρο και τούτο,
σαν άρπα μου ακούγετε, σαν όμορφο λαούτο.
Το σ’ αγαπώ, θε να στο πω, κοιτώντας σε στα μάτια,
να το σφραγίσω με φιλιά, να ενώσω τα κομμάτια.
ΕΚΕΙΝΟΣ
Η σκέψη μου έγινε πουλί, κοντά σου φτερουγίζει.
Νιώσε την γύρω σου πετά και τη δική σου αγγίζει.
ΕΚΕΙΝΗ
Αυτό να το ‘χεις σίγουρο. Κατάληψη έχεις κάνει,
το πόσο μπήκες στην ψυχή, ο νου σου δεν το βάνει
Που βρήκες όμως τα κλειδιά, βρε συ καρδιά μπαμπέσα;
Πως μπήκες… δεν κατάλαβα και είσαι τώρα μέσα.
ΕΚΕΙΝΟΣ
Δεν με καταλαβαίνεις όλο λες, μα πώς να σου το δείξω,
Το «θέμα» που προέκυψε και πως σου το θίξω
Εσύ μου έδωσες νερό, να πιώ να ξεδιψάσω,
και μέσα στον παράδεισο, να πάω να περάσω
Τίτος Ζώης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
