| |
[align=center]Δεν υπάρχει [I]απλότητα[/I] για τον άνθρωπο.
Και αν τυχαίνει και υπάρχει θέλει να τη βλέπει αλλιώς,
όλα φαντάζουν για αυτόν πιο δύσκολα
και στο μυαλό του άπιαστα και αδύνατα·
τα εύκολα απροσδιόριστα και τα δύσκολα προσδιορισμένα.
Στα εύκολα ξενερώνει και ψάχνει κάτι ανώτερο.
Στα δύσκολα τα παρατά.
Και εν τέλει, η μόνη του λύση καταλήγει να' ναι η [I]αδράνεια[/I]..
Δεν ξέρει που πατά, δεν ξέρει πού να σταθεί
και όταν ξέρει, τα χάνει και πέφτει.
Πάντα [I]ασταθής[/I] μοναχά λόγω ενός φόβου
μιας λανθασμένης ίσως προοικονομίας.
Για αυτό σα σηκωθεί κάνει τα ίδια [I]λάθη[/I] ξανά και ξανά.
Ακριβώς, λάθη! Αυτά που κανείς δεν ορίζει.
Συμβαίνουν συχνά και μετουσιώνονται σε σωστά, πάθη και οάσεις
όταν ακολουθεί κανείς την καρδιά του.
Μόνο εκείνοι που έχουν τη δύναμη να ακούσουν τη φωνή της λογικής
γνωρίζουν και πράττουν το σωστό.
Μα όποια φωνή κι αν ακολουθήσει ο άνθρωπος,
μέσα του θα καίγεται πάντα για κάτι ίσως ανώτερο,
μα θα σιωπά...
Όπως έκανε πάντα άλλωστε.
Συνονθύλευμα αισθήσεων που τον ωθεί στο [I]αβέβαιο[/I],
που συνάμα με τα όρια του να φτάνουν στο μεταίχμιο,
υποδύοντας πως ανασαίνει, τον πνίγουν βουβά.
Ανύπαρκτη η απλότητα.
Και μπλεγμένος πάντα σε κάτι υπαρκτό ή ανύπαρκτο
προσπαθεί να επιβιώσει με μόνη του λύση τη [I]φυγή[/I].
Έτσι αξίζει να προσδιορίζεται το είδος του επιθετικά με τη λέξη [B][I]'Δειλός'[/I][/B].
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
