Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271239 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μοίρα
 
Ξένα μου χέρια μην μου φέρνετε αντίο,
δεν μου ταιριάζει η ρουτίνα τώρα πια.
Έβαλα χρώματα στο γκρίζο μου τοπίο,
και χαμογέλασα δειλά στην μοναξιά.

Όμως δεν ρώτησα τα ρούχα που φορούσα,
γιατί στα μαύρα να βαδίζω συνεχώς;
Ποιά είν' εκείνη που αδιάφορα κοιτούσα,
και τώρα μ' αίνιγμα μιλάει διαρκώς;

Γιατί δακρύζει όταν χαίρομαι λαθραία,
και μεταφέρει το μετά στο πουθενά;
Πως σχολιάζει μια αλλόκοτη Δευτέρα
και πως μια Τρίτη τερματίζει την λαλιά;

Γειά σου βρε φίλε τι σου έμελε να πάθεις!
Το ξέρεις μέσα σου πως δεν με ξεγελάς.
Είμαι η μοίρα μην ξεχνάς πως θέλω να 'ρθεις,
πάλι στο δρόμο σου χωρίς πια να πονάς.

Και πώς να έρθω δίχως πόνο και θυσία;
Πως στις πληγές μου θα αποκτήσω γιατρειά;
Ήρεμα φίλε μου άγαπη ειν' η ουσία
και θα την βρείς χωρίς να βγάλω τσιμουδιά.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

??
 
Σκιά
21-02-2006
Όλα σου τα ποιήματα κρύβουν τούτη την μοιραία θλίψη της αγάπης.Όμορφο κι αυτό.
Αστεροτρόπιο (Jeny)
21-02-2006
Έτσι poet! έτσι βρίσκεται η αγάπη.
MARGARITA
21-02-2006
Τελευταία στροφή πολύ δυνατη...όλο πολύ ωραίο την καλησπέρα μου
anthrakoryxos
21-02-2006
Πολύ καλά στοιχεία!
μπρουχίτα
21-02-2006
Υπέροχο!!!
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
21-02-2006
συνεχίζεις να ....μην με εκπλήσεις, το είδα από νωρίς το τάλαντο, χαχαχαχα, θέλω το 40 % από τα έσοδα
Μετέωρος Άγγελος
21-02-2006
Πιστευω οτι εχεις μεγάλο ταλέντο...
gthepoetc
22-02-2006
Eίμαι πολύ χαρούμενος που μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας! Σας ευχαριστώ πολύ φίλοι μου

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο