| |
Κοιτούσε πίσω από το τζάμι του παραθύρου του,
έξω,
στο απέναντι δέντρο,
ένα πουλί που ερχόταν και έφευγε,
με ήλιο, με συννεφιά, με βροχή,
αλλάζοντας κλαδί κάθε φορά,
σε ανύποπτο χρόνο, και άξαφνα,
εκεί που δεν το περίμενε,
με τα φτερά του να ανοιγοκλείνουν ρυθμικά
μα και άτακτα στον αέρα,
στον ίδιο αέρα
που το έπαιρνε μακριά από το δέντρο και τα κλαδιά,
αφήνοντας πίσω του
μία εικόνα στα μάτια του
και μια ελπίδα στην καρδιά,
πως θα ξανανιώσει τη χαρά
να φτερουγίζει στα κλαδιά,
καθώς κοιτούσε,
από το τζάμι της ζωής,
έξω,
και λαχταρούσε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
