| |
Άπορη νύχτα σε μιαν άπορη στιγμή
στοιχηματίζω τη ζωή μου πως υπάρχω
κι όσα καλώδια στο κεφάλι μου και να χω
βγάζει η καρδιά λίγα στιχάκια της ντροπής
Λίγες ανάσες απομένουν στον πλανήτη
στην κοσμική πορεία του ανέμου
και στου απείρου την πορεία προς το είναι
γίνε η μούσα μου, συντρόφισσα και γίνε,
φως και σκοτάδι και αστρόλουστη βεντάλια
να με σκεπάζεις από πάνω μου, τα βράδια
λίγες μορφές που ψυθιρίσαν στο σκοτάδι
και ο ωκεανός των ιδεών με ξαναπνίγει
και στο ναυάγιο της ζωής μου αναδίνει
μία αναζήτηση για το δικό σου χάδι
Ω πεταλούδα της ψυχής μου πλανημένη
στης Μάγιας δω, τον πολυπλόκαμο μανδύα
είναι η ζωή μου μια αρχαία τραγωδία
που συζητάω με την Ήρα και τον Δία
και σαν απλώθηκα σαν πέλαγος στα πλάτη
ενός πλανήτη χωρίς έρωτα και θλίψη
έγιναν στάλες τις βροχής τα όνειρά μου
έγιν' το σώμα μου ένα άγαλμα σε ψύξη
και σαν να ξύπνησα παιδιά κείνη τη μέρα
κείνη τη μέρα που ανοίξαν τα ουράνια
και που γέμισε ο Κόσμος με ένα ψέμα
και που μου χάρισε το Σύμπαν περηφάνεια
και θα σε ψάχνω από τότε Πολυδίκη
και θα σε βρίσκω στις αυλές των θεαμάτων
και θα σου δίνω ματωμένα περισκόπια
για να κοιτάζεις στις καρδιές τους, των τεράτων
Τα κρύα τέρατα της Γης σέρνουν κοπάδι
και με τραβάνε σαν κουρσάροι στα λιμάνια
νερό και φλόγα μαστιγώσαν το κορμί μου
μέχρι ο αέρας που με σήκωσε στα ουράνια
...να μου σηκώσει την ανάσα απ το κάρμα
και να με πάρει σαν νυμφίο στο δικό του
το ηλιοστάλαχτο και φεγγαρόλουστο άρμα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
