| |
| | Σιγά |  | | |
Κατάρα. Μια λάθος πρόταση και... πουφ! Έκρηξη.
Κύμα παλιρροϊκό, όλα τα πριν σκορπίζει. Ναι. Ξέρω.
Όλοι μας μέσα απ' τα δικά μας βιώματα κατανοούμε τους άλλους.
Μέσα απ' τα δικά μας μαχαιρώματα. Τα δικά μας λάθη. Τις δικές μας πλάνες.
Ναι, ναι. Πρώτη εγώ Το κάνω. Μου το πανε..
Μην προσωποποιείς καταστάσεις.
Μα δε μπορώ. Κάθε κουβέντα που ακούω, κάθε λέξη που διαβάζω,
κάθε μομφή, κάθε κριτική, κάθε στοχασμός, αφόρητα με χτυπάει.
Για μένα λέει; Έτσι αντιδρώ; Έτσι κάνω κι εγώ; Έτσι βλέπω;
Έτσι απαντώ; Έτσι μαχαιρώνω;
Μαχαιρώνω; Κι εγώ; Δεν έμαθα; Τίποτα δεν έμαθα;
Δε μπορώ. Δεν αντέχω τα χτυπήματα. Όχι, όχι αυτά τα σημάδια
στο σώμα μου. Τα δικά μου στο δικό σου σώμα δεν αντέχω.
Πιο πολύ με πονάνε αυτά. Μαζί τους αιμορραγώ. Σαν το φονιά
που κλαίει απαρηγόρητα πάνω στο νεκρό σώμα της αγαπημένης του.
Τι έκανα; Τι έκανα; Στην αγκαλιά του την παίρνει, βίαια την ταρακουνά
πέρα δώθε μα εκείνη δεν ξυπνάει. Δεν αλλάζει εκείνη η ώρα.
Μου πανε και το άλλο. Η υπερβολική ανάλυση κακό κάνει. Όχι καλό.
Τι είπε; Ανασήκωσε το φρύδι του; Τα μάτια του τι θέλανε να πούνε;
Εννοούσε αυτό; Εκείνο; Το άλλο; Α! Έτσι του φέρθηκε η προηγούμενη;
Κι η μαμά του; Της μιλάει; Μένει μαζί της; Μμμ... δεν απογαλακτίστηκε
ακόμα. Ναι. Με θέλει τώρα. Μα αύριο; Αύριο θα ξυπνήσει και θα ναι αλλιώς.
Ναι, ναι, να φεύγω τώρα. Τι θα κερδίσω άμα αύριο
θα ναι αλλιώς; Ίδια χαμένη ιστορία. Γιατί με έκπληξη να χτίσω βήμα-βήμα
τ' όνειρό μας; Γιατί να ψάξω ποιες πετρούλες βάζεις εσύ και ποιες εγώ;
Τις άτιμες! Γιατί κολλάνε μεταξύ τους;
Βγάζω μια μικρούλα, φαγωμένη είναι λίγο στην άκρη, έτοιμη έχεις εσύ
την άλλη που προεξέχει η ακρούλα της.
Με συμπληρώνεις. Μμμμ. Δε γίνεται έτσι. Πώς μου τη βγαίνεις έτσι εσύ τώρα;
Περίμενε, περίμενε να δεις τι τρικλοποδιά θα σου βάλω εγώ τώρα.
Τα κατάφερα! ʼργησα αλλά τα κατάφερα. Σου έκλεψα μια δική σου.
Όχι, όχι τη μικρή. Τη μεγάλη σου έκλεψα. Την καλύτερη που φύλαγες για το τέλος.
Την τοποθέτησα. Είδες; Δε με πήρες χαμπάρι. Ήξερες πως κάπου στο βάθος
ξεχασμένη υπήρχε μα δεν τη βρίσκεις. Βρε, λες να είναι αυτή; Πολύ της μοιάζει.
Δεν κολλάει. Μπααααααααμ! Πάει το οικοδόμημα. Κλαίγοντας αγκαλιάζω
τα ερείπια. Οδύρομαι με την καταστροφή. Κατάρα! Είδες; Αλλιώς ήσουν...
Για άλλη μια φορά επιβεβαίωσα τον εαυτό μου. Έτσι. Φέρνω το τέλος στην αρχή
και τ' οδηγώ πάλι στο τέλος. Σιγά που θα την έβγαινες αλλιώς!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/ | | | |
|
Σκιά
22-02-2006 | Τζενούλα η πικρή αλήθεια που της πήρε μορφή | | Σκιά
22-02-2006 | απ' το γραπτό σου.Αγγίζει και αξίζει. | | Σκιά
22-02-2006 | που πήρε μορφή (απο λάθη καλά πάω):-) Sorry | | MAKHS KAURISMAKHS
22-02-2006 | κι άλλος κι άλλος με πληθωρική σκέψη...Μπάβο μπάβο Τζενάκι :) | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
22-02-2006 | :) μη στενοχωριέσαι παραμυθάκι! Σ' ευχαριστώ που το διάβασες. | | Γιώργος_Κ
22-02-2006 | Πεζογράφημα εξαιρετικό!! Δεν είναι ποίημα, είναι πεζός μονόλογος, αλλά είναι υπέροχο!! Τζενούλα αν το συνεχίσεις και γίνει ένα μικρό βιβλίο, θα έχει ανταπόκριση!! :) | | fevroni
22-02-2006 | .........:-) | | fevroni
22-02-2006 | :).......... | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
22-02-2006 | φχαιστώ σε MAKH! Γιώργο πολύς ο δρόμος για βιβλίο! Fevroni :) | | MARGARITA
22-02-2006 | Kαλησπέρα Τζενάκι μου....δεν κράτησα ούτε μια πέτρα τον θάνατο μου να λιθοβολίσω έγραψα κάποτε....αυτό μου θυμίζει το θαυμάσιο γραπτό σου....αξίζει και αγγίζει...α! και κάτι ακόμα Τσόμσκι λέω το μοσχευμα που μου φυτέψανε μέσα μου γιατί μια και ήταν αμερικάνικο ήθελα να είναι και αντικαθεστωτικό...φιλάκια καρδιά μου!!!!! | | Nyxterinos_Episkeptis
22-02-2006 | θαυμάσιο...μόνο αυτό | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
22-02-2006 | παραμιλάς jeny μου?? :) δεν πειράζει βρε, θα σου περάσει γρήγορα, χαχαχαχα, τα χειρότερα έρχονται | | μπρουχίτα
22-02-2006 | Τζενάκι, μπράβο κοπέλα μου..... | | Δήμητρα
23-02-2006 | Πολύ καλό Τζένη.Τα σημάδια απο τα μαχαιρώματα στο κορμί μας και στα κορμιά των άλλων δυστυχώς μένουν για πάντα... | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
23-02-2006 | Μαργαρίτα δεν έχω λόγια, ελεύθερο πνεύμα και ψυχή! Σε φιλώ γλυκά. Νυχτερινέ :), Παραποιητή μονίμως παραμιλώ κια τα χειρότερα πάντα έπονται, Bruijita μου σ' ευχαριστώ που είσαι εδώ, Δήμητρα, καλώς ήρθες, έτσι είναι. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
