| |
Κοιτουσε τα δεντρα να παραμενουν πρασινα
αν και ηξερε οτι σε λιγο θα μαυριζαν οι κορμοι τους
Διαλεξε ενα κυπαρισσι μα ειδε ποσο δυσκολο εναι να κρεμιεσαι
σ' αυτη την ζωη απ' αυτο το δεντρο , γι αυτο γλυκοκοιταξε την ελια
πιο περα...μια γρια με υπεροχα χερια μακρια απ' τον κορμο της
μακρια απ' οτι θα μπορουσε να πιαστει στον αερα
ενα ζυγισμενο κενο τον τυλιξε η παλι η αισθηση στοργικης αγαπης
ενος συντροφου που χανεναι με τα χρονια απ' τ' οπτικο σου πεδιο
μα νιωθεις διπλα σου να στεκει , να υπομενει την σκια σου
ταιζοντας την.
Περασε την τριχια και χαμογελασε , ουτε ενα κιτρινο φυλλο να μαζεψει
να του αποσπασει την προσοχη , μοναχα περα μακρυα μια λευκα
Σκεφτηκε τα παιδια που αφηνε πισω του , τα ζωα , τον κοσμο , τα χρεη
Ενιωσε αδυναμος , φτερο , που η μοιρα η ιδια ειχε σχεδια μαζι του
Ανεβηκε πανω στο κοφινι που 'χε φερει μαζι του κι ισορροπησε
Ενας γλυκος ψαλμος γεννηθηκε μεσα του που στο τελος του
παλιολογα ανθισαν , στοχοποιημενα στους πατερουληδες του εθνους
Εκανε τον σταυρο του και κοιταξε τον ηλιο , τα συννεφα , τον ουρανο
Μυρισε την ευωδια της οργωμενης γης και περνοντας τα μποσικα
κρατησε την ανασα του μεχρι που ειδε απεναντι του τον εαυτο του
να τον χαστουκιζει , αμιλητος σαν καθρεφτης προσπαθουσε να τον σπρωξει
κοιταζοντας τον στα ματια , που φλογισμενα ετρεφαν τον τρομο
στηριξε τα ποδια του γερα μπροστα σ' αυτην την θεικη παρουσια
κι αρνηθηκε να πεθανει απ' τον ιδιο , χαριζοντας στον θεριστη τον θερισμο
και σε κεινον μια βαθια βουβη απειλη , του αλωνιου που δεν εκλεισε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
