| |
Τα κίτρινα φώτα, αυτά αγαπώ από τα πρώτα...
από τα πρώτα βήματα που έκανα εξω απ την πόρτα..
τέσσερις τοίχοι τον καθένα ρωτα...
από μικρός εκφράζομαι πάντα με κάποια νότα...
δεν θα σου πω για φου ούτε για χόρτα...
μα για το πως βλέπω τι ζωή απ τη δική μου ρότα...
απ την νύφη του Θερμαϊκού και τα φωτεινά δρομάκια....
ως τα βρώμικα και τρομακτικά σοκάκια...
τα παγκάκια που γεμίζουν κάθε μέρα ποιο πολύ....
από ανθρώπους που εσύ θεωρείς μια απειλή...
από ανθρώπους που χαστουκισε η ζωή...
κι εσύ τους ονομάζεις επικίνδυνη φυλή....
και τώρα τι; αναρωτησου που πάμε....
γιατί όλοι κοιτάμε και ποτέ μας δεν μιλάμε...
μόνο περνάμε και λέμε λυπάμαι...
και μετά βιαστικοί τα προσπερνάμε....
φαντάσου μάγκα μου να συνέβαινε σε μένα....
σε σένα σ εκείνον στο καθένα....
αυτά σκέφτομαι κάτι βραδυά ματωμένα...
όλα αυτά με έκαναν ν αγΆπω την πένα...
η μέρα βροχερή η μέρα είναι μουντή...
και κάπου θα μ άστε σου λέω εγΩ κι εσύ...
αν είσαι η κοπέλα μου σίγουρα γεμίζω πλήρως...
αν είσαι κάποιος κολλητός σίγουρα είσαι λύκος...
για να σε μαζί μου αγαπάς την μουσική μου..
γι αυτό έγινες σαν κι αυτή κομμάτι στη ζωή μου...
κούκλα μικρή μου, φίλε μου μάγκα....
μείνετε εδώ για ν αλλάξουμε τα πάντα....
να προσπερνάμε εμπόδια και δύσκολα συμβάντα...
μέχρι να ξαναγράφω ενα κομμάτι στα σαράντα....
να δίνεται πάτημα στην γαμημένη κοινωνία...
που βλέπω να καίγεται κι αυτή και η πλατεία....
στα live μου μωρό μου η ποιο Ωραία παρουσία...
κι από κάτω κολλητε να λες χωστο άλλη μια....
και μετά να αραζουμε στης νύφης το λιμάνι...
ευχαριστώ που είστε εδώ και φεύγω απ το σκοτάδι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
