| |
Υπήρξα μάγος κάποτε
Αρκούσε η θέληση μου
Του ανέμου το στροβίλισμα
Αμέσως να κοπάσει
Όλα τα ξόρκια γνώριζα
Των άστρων τις κινήσεις
Κι όταν μιά μέρα πρόβλεψα
Πως θα χαθεί ο ήλιος
Ο βασιλιάς μ' αντάμειψε
Με αρώματα και σκλάβες
Μα ήταν η πιό όμορφη
Που πήρε το μυαλό μου
Κι έτσι τη δύναμη έχασα
Το μέλλον να διαβάζω
Είναι σκληρό κι απάνθρωπο
Να ζεις στην εξορία
Μα χαίρομαι που γεύτηκα
Του έρωτα τη γλύκα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
