| |
Θα κριθούμε για την πληγή που κουβαλάμε και μας καθορίζει..
Τρέμουνε οι τοίχοι σαν να γίνεται ο ξαφνικός σεισμός
Των ψευδαισθήσεων, το σύμπαν αλλάζει
Μετατοπίζονται οι προτεραιότητες, ο χαύνος από όλα απουσιάζει, ένας μικρός χαμός
και να μην σέβονται τους ωροδείχτες τα εγωιστικά δευτερόλεπτα-
Μπουκώνονται με θλίψη οι ψυχές, ανάγκα πείθονται και οι θεοί- βρες
Το ένα που αγάπησε τον ερμαφρόδιτο πληθυντικό του
Και έγινε εκείνο που αδύνατον να το αποταμιεύσεις και πονάς
Γιατί σε ζόρισε η φτώχια μέχρι απιστεύτου..
Λέω και για να λέω κάποτε από του αίματος τραβώ τον ζωτικό παλμό-
Λέω και για να λέω εκτίθεμαι σε σένα που αν δεν καταλάβεις θα με εχθρεύεσαι..
Η ποίηση με ψήνει και με τήκει με τα φλογοβόλα μάτια της..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
