Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αμαρτίες στα Κάστρα και στον Πύργο
 Παππού ευχαριστώ!
 
Αμαρτίες στα Κάστρα και στον Πύργο



Πήγα σ’ ένα μοναστήρι στο άγιο όρος.
Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ένας μοναχός
αντί για το πατροπαράδοτο καλωσόρισμα
με λουκούμι και τσίπουρο
ήταν αν ήθελα να εξομολογηθώ.
Του είπα όχι.
Ήρθα, του απάντησα, να βγάλω φωτογραφίες τους αγίους
που είναι εξαϋλωμένοι πάνω στους τοίχους
για να τους δείχνω στους μαθητές μου
για να ξέρουν πως ήταν οι άνθρωποι του θεού παλιά.
Ο μοναχός δεν με είδε με καλό μάτι.
……………………………………………………………………....................................
Μαζί μου είχα πάρει και ένα γέρο φίλο μου.
Τον παππού το Φώτη.
Μου ζήτησε να τον πάρω να προσκυνήσει τα αγιασμένα χώματα του Άθωνα
πριν κλείσει για πάντα τα μάτια του.
Διανυκτερεύσαμε ένα βράδυ στη Θεσσαλονίκη πριν πάμε στο όρος.
Είχε πολύ πλάκα ο παππούς.
Ήταν πρόσφατα εγχειρισμένος στο πόδι.
Με ένα κομμάτι πλατίνα στο γόνατο και έτσι οι κινήσεις μας ήταν πολύ αργές.
Χάρη μου αύριο το πρωί θα σηκωθούμε από τις 2
για να προσευχηθούμε να βοηθήσει η Παναγία να έχουμε καλό ταξίδι.
Εγώ του είπα ότι θα βγω έξω τη νύχτα να πάω να κάνω λίγες αμαρτίες
στα κάστρα και στον πύργο και θα έρθω τα χαράματα να φύγουμε.
Σηκώθηκε με δυσκολία και μου έδωσε ένα κομποσκοίνι εκατοστάρι.
Σήκω μου είπε.
Παππού, πες μου τι θέλεις να σου φέρω να φας του είπα και θα φύγω.
Σήκω μου είπε με αυστηρή φωνή.
Ξεκίνησε τον εξάψαλμο.
Πήρε κι αυτός ένα κομποσκοίνι και προσευχόταν.
Ψάλλε, μου είπε, το απολυτίκιο του Γρηγόρη του Παλαμά.
Εγώ θα ψάλλω του Δημητρίου είπε αυστηρά.
Ψάλλε και του αγίου Χαραλάμπη μου ξαναείπε.
Εγώ θα ψάλλω του δικού μου του Φωτίου συνέχισε.
Τον έβλεπα να κλαίει σαν μωρό.
Σε κάποια στιγμή στάθηκα σε μια γωνιά και τον παρακολουθούσα.
Ο παππούς χάθηκε μέσα στην χάρη της προσευχής.
Δεν μιλούσε.
Μόνο δάκρυζε.
Μετά από ώρα τελείωσε.
Γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε χαμογελώντας.
Θα με πάρεις μαζί σου να κάνουμε αμαρτίες;;;
Πήγαμε φάγαμε ένα σουβλάκι κοντά στην Καμάρα και πήγαμε για ύπνο.
………………………………………………………............................................
Ο μεγαλόσχημος μοναχός της Μεγίστης Μονής
ρώτησε και τον παππού το Φώτη αν ήθελε να εξομολογηθεί.
Ο παππούς του απάντησε:
Ήρθα να μιλήσω με τον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν
και τη μάνα του την απάντων Κυρίαν την Θεοτόκον Μαρίαν.
Ο γέρος ως γνήσιον τέκνον της Κύπρου έβαζε όλα τα ν στο τέλος των λέξεων.
Πάλι νευρίασε ο μοναχός.
Μας έβαλε να κοιμηθούμε σ’ ένα δωμάτιο.
Πριν προλάβω να κλείσω τα μάτια μου το βράδυ
ο παππούς, μου είπε, Χάρη μου σήκω γιατί χτύπησαν οι καμπάνες.
Του είπα να πέσει να κοιμηθεί γιατί δεν ήταν καμπάνες
αλλά τα κουδουνάκια από τα μουλάρια της μονής.
Επέμενε.
Μέσα μου είπα γαμώ το κέρατο μου γαμώ με το γέρο.
Καλός είναι και άγιος αλλά μου έσπασε τα νεύρα.
Σηκώθηκα.
Τον πήρα από το χέρι και κατεβήκαμε κάμποσα σκαλιά.
Ο ναός κλειστός.
Μοναχοί πουθενά.
Είδες, του είπα θυμωμένος.
Επέμενες να έρθουμε και τώρα τι θα κάνουμε μέσα στο κρύο.
Με κοίταξε στα μάτια.
Συγνώμη παιδί μου.
Νόμισα ότι μας φώναξε ο Χριστός και δεν ήθελα να αργήσουμε.
Συγχώραμαι παιδί μου, μου ξαναείπε.
Του χαμογέλασα.
Θα με μάθεις να προσεύχομαι τον ρώτησα.
Μα δεν ξέρω μου απάντησε.
Εγώ μιλώ με τον Κύριο.
Αυτός με ακούει.
Και μου μιλά στην καρδιά μου.
Όμως κι εγώ τον ακούω.
Μετά από πολύ ώρα ήρθαν οι μοναχοί και άνοιξαν το ναό.
Είχαμε ξεπαγιάσει από το κρύο.
Η ψυχή μου όμως για παράξενο λόγο ήτανε θερμή.
Μπήκαμε 4 το πρωί.
Τελειώσαμε 8.30.
Τον έβλεπα που στεκόταν συνεχώς και ήξερα ότι πονούσε το πόδι του.
Εγώ βρήκα ένα στασίδι σε μια γωνιά και κοιμόμουνα.
Άκουγα τις ψαλμωδίες και νόμιζα πως ήμουν στον παράδεισο.
Κάποια στιγμή του είπα, παππού κάτσε λίγο.
Γύρισε και με είδε.
Ο Κύριος είναι σταυρωμένος μου είπε και βυθίστηκε πάλι στον κόσμο του.
Ο ηγούμενος που με ήξερε ζήτησε να μας δει.
Παρακολουθούσε τον παππού προσεχτικά.
Κατάλαβε ότι γέρος δεν ήτανε τυχαίος.
Τον ρώτησε:
Κύριε Φώτη θέλεις να μείνεις στο άγιο όρος και να σε κάνουμε μοναχό;
Ο παππούς σηκώθηκε και του είπε.
Άγιε καθηγούμενε ο Χριστός είναι και μέσα στο σπίτι μου.
Κοκάλωσε ο ηγούμενος.
Ήρθε ασπάστηκε το χέρι του παππού και φύγαμε.
Τελικά δεν εξομολογηθήκαμε.
Πήγαμε πίσω στη Θεσσαλονίκη.
Ο παππούς φόρεσε τα καλά του ρούχα.
Ντύσου μου είπε.
Θα σε πάρω στα Κάστρα και στον Πύργο να κάνουμε αμαρτίες.
Καλά το κατάλαβα του είπα ότι τελικά θα υπέκυπτες.
Και πήγαμε στην Αριστοτέλους και φάγαμε γύρο.


Υ.Γ
Στην κηδεία κάποιου Ιερομόναχου που κοιμήθηκε πρόσφατα πήγαν χιλιάδες.
Στην κηδεία του παππού του Φώτη ήμασταν 12 άνθρωποι.
Παππού αιωνία σου η μνήμη.






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 29
      Στα αγαπημένα: 7
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

αγάπα και κάνε ότι θέλεις
 
χάρης ο κύπριος
20-10-2013 @ 23:13
http://www.youtube.com/watch?v=kyNGpVeoXvg&list=PL6CCEC7065095F89D&safe=active
νετη541
20-10-2013 @ 23:40
...δάσκαλε, ευχαριστώ!...
χάρης ο κύπριος
20-10-2013 @ 23:51
εγώ ευχαριστώ έφη μου
και κομμένο το δάσκαλε
χάρης σκέτο
καλή βδομάδα σε όλους μας
KANLIS GEORGIOS
21-10-2013 @ 00:15
Υποκλίνομαι βρε Χάρη,υποκλίνομαι !...
Φτωχό το λεξιλόγιο μου να πω αυτό που αισθάνθηκα μέσα μου !...
Κι αυτό στα αγαπημένα των φίλων μου !... ::up.:: ::up.::
Α.Ε. ΕΠΕ
21-10-2013 @ 00:22
Λοιπόν δάσκαλε, είσαι πολύ τυχερός που συνάντησες αυτόν τον παππού Φώτη!
Και οι υπόλοιποι ένδεκα, φυσικά!
Οι πραγματικοί φίλοι άλλωστε είναι πάντα λίγοι.


(κι ο τίτλος του δάσκαλου, δεν αποκτάται, αλλά αποδίδεται, και συνεπώς δεν μπορείς να τον αποφύγεις. Την αγάπη μου έχεις)
athos.ioannou@gmail.com
21-10-2013 @ 04:30
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
21-10-2013 @ 06:42
::smile.:: καλημέρα Λευκωσία!!!
rania.foka@yahoo.co.uk
21-10-2013 @ 07:06
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΧΑΡΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!
karpox
21-10-2013 @ 07:30
::love.:: http://www.youtube.com/watch?v=FHTzkfjypKw
galanidoy
21-10-2013 @ 07:41
Άγιε καθηγούμενε ο Χριστός είναι και μέσα στο σπίτι μου. ::up.:: ::yes.:: ::hug.::
ΒΥΡΩΝ
21-10-2013 @ 07:45
::up.:: ::theos.:: ::up.::
GRHGORHS K
21-10-2013 @ 08:05
καλημέρα Χάρη και καλή βδομάδα να σαι πάντα καλά και να μας ταξιδεύεις έτσι υπέροχα!!!!!!!!!!!!!!!
eclipsi00
21-10-2013 @ 08:44
ΧΑΡΗΣ . . . ΜΑΤΙΚΟΝ ΠΟΝΗΜΑ ! ! !

ΛΑΜΠΕΡΕς ΚΑΛΗΜΕΡΕς , ΚΥΠΡΟς ! ! !

ΑΠ ΑΓΡΕΜΕΝΕς ΑΣΗΜΟΘΑΛΑΣΣΕς . . .ΔΡΟΣΑΤΕς ΣΤΕΡΙΕς
& ΕΥΩΔΑΤΟΥς ΓΙΑΣΕΜΕΝΙΟΥς ΑΙ ΘΕ ΡΕς ! ! !

ΝΑ ΄ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΛΑ ΝΑ ΜΑς ΚΕΡΝΑς ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΣΟΥ .-

ΚΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑς ΣΕ ΣΕ & ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΝ ΣΟΥ ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *
Άθη Λ.
21-10-2013 @ 08:48
αιωνια του η μνημη λοιπον...
Ναταλία...
21-10-2013 @ 13:27
Στην κηδεία κάποιου Ιερομόναχου που κοιμήθηκε πρόσφατα πήγαν χιλιάδες.
Στην κηδεία του παππού του Φώτη ήμασταν 12 άνθρωποι.
Παππού αιωνία σου η μνήμη.

Αιωνια του η μνημη ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
elsa98
21-10-2013 @ 13:29
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
Ζήνωνας
21-10-2013 @ 15:12
Ας έχουμε τη δύναμη του παππού και την αγάπη του Θεού! Αμήν!

κ. Χάρη, υπέροχο όπως πάντα! Το κρατώ όλο, πλην κάποιων λέξεων που δεν επιθυμώ να υπάρχουν στο λεξιλόγιό μου.

Ο Θεός κι Παναγιά μαζί με σας και την οικογένειά σας!
χάρης ο κύπριος
21-10-2013 @ 16:08
Φίλε μου Ζήνωνα αφού έτσι είπα από μέσα μου.
Θα ήταν ψέμα να έγραφα κάτι άλλο.
Αισθάνομαι άσχημα μέχρι και σήμερα
γι' αυτό που είπα από μέσα μου.
Δεν αισθάνομαι το παραμικρό ίχνος ντροπής
για ότι το κατέγραψα.
Και για να σε κάνω να γελάσεις σήμερα στο σύλλογο των
καθηγητών έδωσα το κείμενο σ κάποιους ανθρώπους.
Οι παραπάνω συγκινήθηκαν.
Μια συνάδελφος δάκρυσε.
Μια άλλη της "Εκκλησίας" μου ζήτησε να σβήσω
το γαμώ το κέρατο μου γαμώ...
Από όλο το κείμενο μόνο αυτό σχολίασε.
Φίλε μου Ζήνωνα γνωρίζεις πως σε εκτιμώ.
Να με συμπαθείς για το σχόλιό μου.
Το λεξιλόγιό μου όμως είναι αυτό της αυλής του σχολείου.
Με παρέσυρε το ρέμα...
Φίλε μου καλέ πολύ χαίρομαι που σχολιάζεις τα κείμενά μου
και πιο πολύ χαίρομαι που υπάρχεις στη σελίδα των στίχων.
Όμως δεν μπορούμε να είμαστε όλοι το ίδιο
και χάρηκα επίσης που μου είπες τι δεν σου άρεσε.
Το να λες τι δεν σου αρέσει σε κάποιον με τόση ευγένεια
όπως τη δική σου φανερώνει ένα άνθρωπο με αρχές και αξίες.
Θέλω όμως να μου κάνεις τη χάρη και μην με ξαναπείς κύριε χάρη.
Ο θεός μαζί σου φίλε μου και με όλους μας.
Ζήνωνας
21-10-2013 @ 16:18
Εντάξει... Χάρη!
Χαίρομαι κι εγώ πραγματικά που υπάρχεις σ' αυτή την
όμορφη παρέα και μας συγκινείς, μας κάνεις να ζούμε
όμορφα πράγματα μέσα από τον γραπτό σου λόγο.
Δεν μηδενίζω ένα κείμενο από μερικές λέξεις, όπως δεν
μηδενίζω ένα άνθρωπο από μια πράξη του. Είμαστε όλοι
άνθρωποι του ίδιου Θεού, με τα λάθη μας, τα πάθη μας,
τις αρετές μας, την ψυχική ομορφιά μας. Η αγάπη δεν
είναι λέξεις, είναι βιώματα, είναι συναισθήματα.
Χαίρομαι που υπάρχει ειλικρίνεια ανάμεσά μας και
χαίρομαι που συζητώ με έναν άνθρωπο που δεν τον
γνωρίζω προσωπικά, αλλά τον γνωρίζω μέσα από τον
γραπτό του λόγο, κι όμως τον αγαπώ σαν άνθρωπο.
Εύχομαι ο άμεσος και μεστός λόγος σου να κάνει κι άλλους
ανθρώπους να βρουν και να αγαπήσουν το Θεό!
Ας είναι η Θεία Χάρις Του, δική σου έμπνευση!
χάρης ο κύπριος
21-10-2013 @ 16:36
Αδελφέ μου παλεύω να βρω το θεό.
Όμως μια το βρήσκω και μια το χάνω.
Δεν έμαθα ακόμα να τον κρατώ.
Το παλεύω.
Κανενού ο λόγος δεν έχει τη δύναμη να κάνει κάποιον
να βρει το θεό και να τον αγαπήσει.
Ο θεός τα κάνει όλα.
Αυτός τρέχει
Αυτός αγαπά
Αυτός συγχωρεί
Αυτός σταυρώνεται
Αυτός πεθάνει
Αυτός ανασταίνεται
Αυτός σώζει.
Ο ίδιος ο θεός δεν κατάφερε να κάνει τους ανθρώπους
όλους να τον αγαπήσουν και είπε τα πιο ομορφα λόγια στον κόσμο.
Οι άνθρωποι φίλε μου καλέ δεν έχουν ανάγκη από λόγια.
Χορτάσανε.
Απλές πράξεις καθημερινής αγάπης αναζητάνε.
Σήμερα στο σχολείο την ώρα που έλεγα καλημέρα
σε όλα τα παιδιά που δεν ήξερα και δεν τους κάνω μάθημα
παρακαλούσα το θεό να με συγχωρέσει που μόνο αυτό μπορώ να κάνω.
Να τους χαμογελώ.
Και θα σου πω κάτι για να κλάψουμε όλοι για το κατάντημά μας.
Είπα σήμερα το πρωί σε ένα κορίτσι που δεν το ήξερα,
καλημέρα κόρη μου και ξέρεις τι μου απάντησε:
Κύριε αφού δεν μου κάνεις μάθημα.......
Ζήνωνά μου ευχαριστώ και πάλι...για όλα!!!
Ζήνωνας
21-10-2013 @ 16:47
Δύσκολο το να μάθουμε να κρατούμε το Θεό. Φαντάζομαι
μόνο οι άνθρωποι που ξέρουν να παλεύουν με το εγώ τους
και να το νικούν μπορούν να Τον κρατούν.
Τότε να το διατυπώσω κάπως αλλιώς... Ο γραπτός σου λόγος
να μιλήσει σ' αυτούς τους ανθρώπους που έχουν την καλή διάθεση
να αναζητούν τον Θεό, έστω κι αν δεν γνωρίζουν που να ψάξουν.
Η γλυκύτητα των γραπτών σου εμένα αυτό μου αφήνει, μια γεύση
απ' την αγάπη του Θεού.
Σίγουρα οι πράξεις είναι που μετράνε. Δεν είμαι πλέον έφηβος, δεν
γνωρίζω στην πραγματικότητα πως είναι οι σημερινοί έφηβοι
αλλά εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να φυλάει όλα τα παιδιά
που βρίσκονται σ' αυτή την ευαίσθητη ηλικία να βρουν τον δρόμο
τους και να μην αναζητούν την Αλήθεια σε λάθος μονοπάτια και
ψευδαισθήσεις.
Κι εμένα παλαιότερα με ξάφνιαξε μια καλημέρα από ένα άγνωστο,
αλλά πλέον την αποζητώ και μαζί μ' αυτό ένα χαμόγελο από έναν
ξένο. Ένα αθώο χαμόγελο που είναι ικανό να μου φτιάξει τη μέρα!
Παρακαλώ και σ' ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου!
Ο Θεός να μας φωτιζει!


Υστερόγραφο: Θα ήταν μεγάλη μου τιμή και χαρά να ήμουν μαθητής σου...
Ιππαρχος
21-10-2013 @ 16:48
Και κύριος είσαι και δάσκαλος και ...τα πάντα όλα!
Το κείμενό σου (τα κείμενα σου εν γένει) και οι διάλογός σου με τον αγαπητό Ζήνωνα είναι κόσμημα για αυτήν τη σελίδα...
Βασίλης Μ.
21-10-2013 @ 17:15
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Απεριόριστος
21-10-2013 @ 17:49
Καλησπέρα φίλε Χάρη.
Είσαι υπερπολύτιμος!!!
G.LEOU
21-10-2013 @ 17:53
Γέλασα και δάκρυσα με την ιστορία σου.

¨ Ο Χριστός είναι και μέσα στο σπίτι μου.¨
Αιωνία του η μνήμη.
Ευτυχισμένοι πρέπει να είναι οι 12 που πήγαν στην κηδεία του.
CHЯISTOS P
21-10-2013 @ 17:56
Κείμενο καθημερινού ανθρώπου, γεμάτο όμως κατάνυξη, ανάταση και νόημα ...
Ο παππούς, ο κατά τα άλλα κοινός και απλός παππούς, περιέκλειε μέσα του, όλη την πίστη στην καλλιέπεια του ανθρώπου.
Ο διάλογος με τον Ζήνωνα, όπως συμφωνεί και ο Ίππαρχος, απογειώνει την ποιότητα της καταχώρησής σου Χάρη !
χάρης ο κύπριος
21-10-2013 @ 18:19
Παιδιά δεν μπορώ να σας μεταφέρω μέσα από άψυχες λέξεις
πόσο η ψυχή πονά κάθε μέρα στην αυλή του σχολείου.
Όλα, μα όλα τα παιδιά, έχουν μεγάλη ανάγκη πολλύς αγάπης.
Δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου άλλο.
Δεν μπορώ να κλείσω τ' αυτιά προς το κάλεσμά τους.
Δεν μπορώ να σταματήσω τα χέρια μου να τους αγκαλιάζουν.
Ούτε με παίρνει να κρατώ για μένα την ελπίδα.
Η επανάσταση της αγάπης άργησε να ξεκινήσει αλλά ξεκίνησε.
Κανένα μικρό τούβλο δεν μπορεί να μην είναι χρήσιμο.
Ο φίλος μας ο CHЯISTOS P το ξέρει καλύτερα αυτό.
Το μόνο που θέλω να κάνω στο σχολείο είναι
να κλείσω το στόμα μου και να αφήσω τη καρδιά μου ανοιχτή.
Δεν θεωρώ ότι είμαι σωστός.
Όμως εγώ αυτό κάνω και θα συνεχίσω να πατώ στο τεντωμένο σκοινί
και αν δεν κάνω για την εκπαίδευση ας με διώξουν.
Μια ζωή στο ρίσκο που λέει και το άσμα...
Φίλοι μου πολίτιμοι σας ευχαριστώ από καρδιάς.
Ο υπολογιστής και τα πλήκτρα του μπορούν να κάνουν όμορφα πράγματα
όπως είδα σήμερα με την παρέλαση τόσων ανθρώπων
κάτω από το κείμενο του αγαπημένου μου φίλου του Φώτη.
Καλή δύναμη σε όλους μας.
Την αγάπη μου!!!


Ο συνονόματος μου Μπάμπης τα λέει καλύτερα με το τραγούδι του...
http://www.youtube.com/watch?v=-KhKWVL8LqE
ALEXANDROS ELLHNAS
21-10-2013 @ 18:41
Μακάρι, Χάρη, να αποτελέσεις πηγή έμπνευσης για τους απανταχού έλληνες δασκάλους...
pennastregata
22-10-2013 @ 10:06
Εμπειρίες που διαπλάθουν τον Άνθρωπο...
Καλη σου μέρα Χάρη...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο