| |
Ξεχάσαμε το σήμερα, κολλήσαμε στο χθες
και σαν θηρία ανήμερα σκορπάμε ενοχές
ξύπνησα απ το λήθαργο με εφιαλτικές φωνές.
Στου Δαίμονα μου την κραυγή δίνω μορφή με την γραφή
Εικόνες βλέπω απο χρόνους μακρινούς,
σε εποχές που χάθηκαν σε μπλέ Ωκεανούς
Οσο καλά ξέρω να κρίβω ιονούς και να θυμάμαι απάτητους σταθμούς
τόσο καλά ξέρω να σπάω και κωδικούς
Και σε ρωτάω, "γιατί εγώ"
Αλλα ποτέ σου δεν ακούς
Και ξαφνικά είδα ένα Φως, απέναντι μου ακριβώς
Δικός μου, άγνωστος γνωστός,
κομμάτι μου και αδηγός..
Πήρα τις μνήμες μου απ το χτες
κάθε που αλλάζαν οι εποχές στο Σύν-Παν έστελνα ευχές
Τους πόθους μου ανάστησα απ του μυαλου τη δίνη
ό,τι φοβάμαι πιο πολύ εκείνος μου το δίνει
αλλά ο φόβος μάτια μου είναι αδρεναλίνη
Για σκέψου τώρα όλα αυτά, τα πνεύματα που τρέλανα
τα κάρματα που ξέβγαλα κ 7 κλειδιά στη ραχοκοκαλιά
δρόμους να ανοίγουν σε σοκάκια μαγικά
να καίει το σώμα μου απ της καρδιάς μου την κραυγή
να ανοίγει η Γη το δάκρυ της να καταποιεί
Λάβες να εκρίνει ένα με τον Ουρανό να γίνει
Μα σαν η φλόγα θα χιθεί μεσ τα νερά βράχος και πέτρα γίνετε
προτού να γίνει σώμα..
Χώμα νερό και Ουρανός ό,τι γεννήθηκε απ το Φως
Πυρήνας καίει το στήθος μου,
Ελευθερία ο στίχος μου.
Λαβύρινθος το σύστημα, θα πέσει μενα φύσιμα..
Μάθε απ το χθες ξεκόλλα απ τ αυριο
με φόβο αν το ονειρεύεσε θα αποδιχτεί μακάβριο
Ο κάθε ένας απο εμάς θα γράψει ιστορία
κ ό,τι εκφράζει ο λόγος μας χαράζει την πορεία
Το τατουάς στο σώμα μας φωνάζει Ελευθερία
Κραβγή βγαίνει απ το στώμα μας, αλήθεια και αμαρτία
Κάθε που η Γη αιμοραγεί είναι στο σώμα μου πληγή
Λεπίδα στο στομάχι μου και στο λαιμό μου σφαίρα
Μέσα μου Δαίμονες, Άγγελοι, εμμονές
Και στο κεφάλι μου ακούω φωνές
Της άμαξάς μου τα ινία κρατώ, και καβαλάρης της είμαι εγώ
και 'ο,τι αγάπησα στον κόσμο αυτό
Και να θυμάστε, Ολοι Μαζί.
Μόνος στην έξοδο δεν πάει κανείς
Βρες την Αλήθεια σου, βγες απ το Ψέμα
Ελεύθερα ΌΝΕΙΡΑ και Σύμπαν Ενα
Φως και σκοτάδι μου, νύχτα και μέρα
ΑΓΑΠΗ είμαστε δεν είναι ψέμα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
