| |
Λένε πως πέρα, στις ακτές της Απραξίας,
ο άνεμος φυσάει γλυκά, ίσα που σε χαϊδεύει,
και ότι ζούνε άνθρωποι, άνευ τιμής κι αξίας,
που όλο κοιτούν την πάρτη τους και ο,τι τους βολεύει!
Λένε ακόμα πως εκεί, την "γη" καλλιεργούνε,
με ψέματα ένα σωρό κι άφθονη υποκρισία·
πως περιμένουνε, σκυφτοί, τον θερισμό να δούνε,
κι όταν εκείνος ξεκινά, τους πιάνει απελπισία!
Μάλιστα, λένε πως Θεό, εφτιάξανε στα μέτρα τους,
που συγχωράει αφειδώς, κάθε αδιαντροπιά τους·
έτσι, κοιμούνται ήσυχοι, κάτω από την πέτρα τους,
όπου έχουν θάψει τις ψυχές μα και την ανθρωπιά τους!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
