| |
ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ
Είχα μάθει να γλεντώ, να αλλάζω τις γυναίκες
δίχως αίσθημα, καρδιά, άσχημες μα και μπεμπέκες.
Είχα μάθει να γελώ, να μη σκέφτομαι κανέναν
εμπειρίες να μετρώ, να ξεχνώ τα περασμένα.
Είχα μάθει στη ζωή, τίποτα να μη με νοιάζει
και ποτέ μου να μη νιώθω ούτε πίκρα, ούετ μαράζι.
Κι ό,τι έβαζα σκοπό, θα' ταν σίγουρα δικό μου
και έβλεπα απλά παντού, το δικό μου, το καλό μου.
Ρ
Ώσπου φάνηκες εσύ, στη ζωή μου αγαπημένη
κι έκανες με μαγικά, τη καρδιά μου, ευτυχισμένη.
Μα μου λέν οι φίλοι μου, πως τα λάθη τα πληρώνεις
και γω σκέφτομαι πικρά, άραγε πως με χρεώνεις;
Ώσπου φάνηκες εσύ, δίπλα στο μικρό ταμείο
μου γελάς με πονηριά και δεν μοιάζει πια μ' αστείο.
Τις πληρώνεις ακριβά, της ζωής τις αμαρτίες
κι έτσι όπως τις μετρώ, δεν μου φαίνονται και λίγες.
Μα εγώ που σ' αγαπώ, στο ταμείο δεν θα έρθω
και το μόνο που ζητώ, είν' τα μάτια σου να έχω.
Δεν με νοιάζουν τα παλιά, ούτε και οι αμαρτίες
γιατί έσβησα απλά, τις παλιές μου αλητείες.
Είχα μάθει στη ζωή μου, τίποτα να μη με νοιάζει
και τον έρωτα απλά, να τον βλέπω για το χάζι.
Έλα όμως που ' σαι εδώ και έμαθα πως αγαπάνε
κι είδα έναν μικρό θέο, μεσ' τα μάτια που κοιτάνε.
ΣΙΜΙΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
