| |
Παλμός ασίγαστος μέσ’ την καρδιά σου
ενώνει θάλασσες βουνά κι αέρα,
σε μιά ανάσα φωτεινή να η ζωή σου.
Πέρα απ’ τις άκρες των ματιών σου
ξανοίγει ο δρόμος σιωπηλά,
ταξιδευτής χωρίς αιτία να ο σκοπός σου.
Για το σκοτάδι που κρύβει το νησί σου
να έχεις σαϊτες βουτηγμένες μέσ’ το χρώμα,
και να έχεις για τόξο σου το πνεύμα
να τεντώνει την χορδή,
μέσ’ την αλάνθαστη στιγμή για να τοξέψεις.
Κι όταν ο δρόμος ξεμακραίνει
απ’ τη μονάκριβή σου ελπίδα,
και σε νέα χαραυγή σε ταξιδεύει απ’ την αρχή
με υπομονή κι επιμονή θα βρείς το νήμα.
Κι αν περιμένουν οι σειρήνες σου
κι οι κύκλωπες πιό πέρα,
μη μένεις στο χαμό και στη φοβέρα
πήγαινε πάρα πέρα να η δύναμή σου.
Κι όταν απ’ της περιπλάνησης
πάς να χαθείς τη ζάλη,
έχεις ήλιο και σελήνη προσκεφάλι
είναι σημάδια που οδηγούνε την ψυχή σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
