| |
| | Κυριακή με Τάσο Λειβαδίτη |  | | |
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
(1922-1988)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
Βιολέτες για μια εποχή (1985)
Πολλοί αναρωτιούνται πώς έζησα - δεν ξέρουν ότι πάντοτε
έλειπα Ταξίδια στο απίστευτο όταν ήμαστε παιδιά, ταξίδια
στο απέραντο όταν ήμαστε ερωτευμένοι
ταξίδια απ' τη μια κάμαρα στην άλλη, απ' το ένα άστρο στο
άλλο ώ ταξίδια στο ανεκπλήρωτο
κι η Μάρθα γερασμένη συνέχιζε το εργόχειρό της εδώ και
χρόνια είχε κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στο τίποτα κι είχε
γυρίσει άσπιλη και θλιμμένη
- φτωχοί μου εσείς, ενώ το δειλινό ραίνει με χρυσάφι τον
κόσμο, ταξίδια στις έρημες αποβάθρες, στους ραγισμένους
καθρέφτες, στα χρόνια που έφυγαν
γιατί εγώ, άθλιοι, δεν ήρθα εδώ για να παίξω, αλλά να
πονέσω και να χαθώ - μια βροχή από παλιά φτερά
έτσι για το μυστηριώδες του πράγματος. Και μόνον η ποίηση
δεν είναι το ταξίδι αλλά ο πικρός γυρισμός.
Ο τυφλός με τον λύχνο (1983)
Αν έχασα τη ζωή μου είναι γιατί πάντα είχα μιαν άλλη
ηλικία απ ' την αληθινή και τώρα πια τα χω μπερδέψει - δεν
ξέρω αν βρίσκομαι στο τέλος ή έστω στην αρχή, αν πρέπει να
φύγω ή να ξαναγυρίσω, και ποιο δρόμο να πάρω και να πάω
πού; - εξάλλου σκοτείνιασε
και τα σκυλιά γαβγίζουν, σταματώντας τους περαστικούς
στα σύνορα του ανείπωτου.
* * *
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι τόσες πολλές μέρες κάνουν
μια τόσο λίγη ζωή.
Καντάτα (1960)
Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζα΅ε τελευταία στις εφη΅ερίδες
- ένας άντρας πήγε σ' ένα απ' αυτά τα «σπίτια», πήρε ΅ια γυναίκα,
΅α ΅όλις ΅παίνουν στο δω΅άτιο, αντί να γδυθεί και να
επαναλάβει την αιώνια κίνηση, γονάτισε ΅προστά της, λέει,
και της ζητούσε να τον αφίσει να κλάψει στα πόδια της.
Εκείνη βάζει τις φωνές,
«εδώ έρχονται γι' άλλα πρά΅ατα», οι άλλοι απ' έξω
δόστου χτυπή΅ατα στην πόρτα. Με τα πολλά
άνοιξαν, και τον διώξανε ΅ε τις κλωτσιές - ακούς εκεί
διαστροφή να θέλει, λέει, να κλάψει ΅προς σε ΅ια γυναίκα.
Και ΅όνο εκείνη η γυναίκα, θάρθει η αναπότρεπτη ώρα,
΅ια νύχτα, που θα νοιώσει ΅ε τρό΅ο ξαφνικά,
πως στέρησε τον εαυτό της απ την πιο βαθειά, την πιο
΅εγάλη ερωτική πράξη
΅ην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της.
Μικρή υπαρξιακή παρένθεση - (Ποιήματα 1958-64)
Αρίθμητα πρόσωπα μέσα σου, καθένα ζητάει να υπάρξει
σκοτώνοντας το άλλο ποιο είναι το αληθινό; Ποιο είναι
αυτό το πρόσωπο που κανείς καθρέφτης
δεν μπορεί να σου το δώσει;
Ποιος είσαι, λοιπόν, πίσω απ' αυτό το πρόσωπο που η κάθε
μέρα τ' αλλάζει,
ποιος είσαι πίσω απ' τις πράξεις που κάνεις τη μέρα, πίσω
απ' της πράξεις που συλλογίζεσαι τη νύχτα.
Ανακαλύπτεις, πλέον αργά, ότι είσαι ένας άλλος
από εκείνον που ονειρευόσουνα.
O άνθρωπος με το ταμπούρλο (1956)
Σήμερα ανοίξαμε τη μέρα μας
σαν ένα σακκί ξεχασμένο απο χρόνια.
- μήπως δούμε το χαμόγελό σου
να κρέμεται σαν παγούρι πάνω απ' τη δίψα μας.
Mας φτάνει να μιλήσουμε απλά
όπως πεινάει κανείς απλά
όπως αγαπάει, όπως πεθαίνουμε απλά.
- κρύβω στην τσέπη μου ένα όνειρο κουρελιασμένο
σφίγγω στα χέρια το άγνωστο όνομά μου...
- πεινάμε κι οι δυό για ένα χαμόγελο
και μιά μπουκιά ήσυχο ύπνο.
Kι όταν σου πούν να με πυροβολήσεις
χτύπα με αλλού μη σημαδέψεις την καρδιά μου.
Kάπου βαθιά της ζεί το παιδικό σου πρόσωπο.
Δεν θάθελα να το λαβώσεις.
Kαι το τραγούδι μου γεννήθηκε μες απο αίματα
όπως γεννιέται μια σημαία.
- δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Aν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
26-02-2006 | Καλημερα φιλαρακι, ελπιζω η Κυριακη νε σε βρηκε με χαμογελο !!!!!!!!!!!!!!!!! | | anthrakoryxos
26-02-2006 | Καλημέρα red! Συμπαράσταση :( | | anthrakoryxos
26-02-2006 | Φοβερός δεν είναι ο Λειβαδίτης; | | Γιώργος_Κ
26-02-2006 | Θεός της ποίησης είναι, όχι απλά φοβερός... | | Σκιά
26-02-2006 | Κυριακή με τον Γιώργο Κόκκινο.:-) Καλησπέρα. | | ποιητικη αδεια
26-02-2006 | η Ποιηση δεν εχει Θεους , προστατιδες εχει την Κλειω για την επικη και την Ερατω για την λυρικη ποιηση , Γιωργη ;) ισως γιατι ο ποιητης συνομιλει με το Θεο στα ισα :) | | Γιώργος_Κ
26-02-2006 | Καλησπέρα σε όλους!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
