| |
Ο ήλιος σιγοέσβηνε, φωνές κουδούνιζαν
Σαν κάτι αργυρό.
Κομμάτια από φάτσες με βασάνιζαν,
Τα πρόχειρα στο πυρ μοχθηρό.
Θα γράφω μες στον δακρύων το πνιγμό,
Θα αφανίζω όλων τα τηλέφωνα,
Θα κουφαθείτε από το δικό μου στεναγμό
Αλλά η βροντή θα ακουστεί χαμηλόφωνα.
Μετά ο χρόνος θα φέρνει την ανατροπή,
Πάνω στον άσφαλτο θα μεγαλώσω λουλούδια,
Τα πάντα θα πω με σιωπή,
Θα είναι τα ανήκουστα τραγούδια.
[I]Γκαλίνα Πολίνσκαγια[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
