| |
Στα μονοπάτια της βραδιάς
είδα το βλέμμα της φωτιάς
μέσα στα μάτια σου.
Κι ενός χαμόγελου το φως
έγινε ανίκητος στρατός
με τα γινάτια σου.
Τα χείλη σου δροσοσταλιά
έσταξαν φίλτρα μαγικά
και με υπνώτισαν.
Στάλαξε όνειρα η στιγμή
και μ' ασυγκράτητη ορμή
με αιχμαλώτισαν.
Κι έπλασες αγρίμια με τον πόθο μου για σένα
λεύτερα κι αδάμαστα στου νου μου την αρένα
τρύπησες τα στήθη με του έρωτα το τόξο
νιώθω τώρα αδύναμος τη σκέψη σου να διώξω.
Σε μια μικρή κατηφοριά
μύρισαν σαν τα γιασεμιά
τα μονοπάτια σου.
Κι απ' τη γλυκιά τη μυρωδιά
φόρεσε αρώματα η καρδιά
στα σκαλοπάτια σου.
Γίναν' τ' αστέρια ποταμός
κι αργοκυλούσε ο ουρανός
μες στην αγκάλη σου.
Και παραδόθηκα εκεί
σε μια πλασμένη φυλακή
από τα κάλλη σου.
Κι έπλασες αγρίμια με τον πόθο μου για σένα
λεύτερα κι αδάμαστα στου νου μου την αρένα
τρύπησες τα στήθη με του έρωτα το τόξο
νιώθω τώρα αδύναμος τη σκέψη σου να διώξω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
