| |
και να που ξεκινησαμε ξανα
τα νηματα κινησαμε
στα ανδροκειλα μας τα πιστα
καθε φορα τις ιδιες λεξεις λεμε
και καποιοι κινουνται παραξενα
σαν απο προσταγη
η τρωικα ζηταει φορο αιματος
και μεις διχως φτερα
μαδημενα κοτοπουλα δηλωνουμε υποταγη
δεν φταιμε ειπε καποιος που πιστεψαμε
σε οπτασιες μεγαλειων
μα φταιμε θαρρω που κιοτεψαμε
στη μεγαλη ωρα των οχι και του εξω
περναει ο χρονος πιο αργα
πιο βασανιστικα το σκοινι μας τυλιγει
το γαλα που βυζαξαμε το φτυσαμε
μενει μοναχα αδειο το καντηλι
τα ονειρα μας μια σελιδα
σε ενα τετραδιο εκθεσης ιδεων
μια θεση διπλα στο τζακι
λιγο ηλιο
αυτο για καποιους ηταν υβρις
δεν ηταν μπορετω
βαρκαρη πες μας που φταιξαμε
ολοι οι λαοι ποσο περιτεχνα μας μπλεξανε
και μας σερβιρουν ενδοια και θανατο πικρο
πολεμοι πλεον δεν γινονται
τουλαχιστο με θανατο ηρωικο
κανουνε πιο βδελυρο τον πολεμο τον οικονομικο
και αφου δεν ξερουν οι λαοι να αμυνθουνε
οι πολιτικοι δεν ειναι αρκετοι
μενει τα πρωινα να πενθουμε
μια ατερμονη συνηθεια πικρη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
