Vicky mouse
06-11-2013 @ 08:57 | Από τον στίχο στην πραγματικότητα, μεσολαβεί ένα διάστημα πικρό.::yes.::
Έτσι όπως διδάσκουν οι κρατούντες, είμαι λέει εκτός εποχής..
Και αγαπώ ::yes.::
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Γιάννης Ποταμιάνος
06-11-2013 @ 09:29 | Πού πάω εγώ ο έρμος που απεμπόλησα της φιλαυτίας τα καμώματα και ζω
μονάζοντας μες το κενό των εντυπώσεων;
Πού να το καταλάβεις: πλανιέμαι
σε ερήμους που θα σε τρόμαζαν και συντηρώ
μια άποψη αθώου πάθους και αγάπης για τα πάτρια..
Έτσι είναι Στρατή, μεγάλη αλήθεια!
Ας πλανιούνται στις ερήμους οι ποιητές
Η αγάπη τους και η αγωνία τους
για τα πάτρια τους ακολουθεί!!!!
Πολύ ωραίο ποίημα
Καλή σου μέρα!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
gk_giotaki
06-11-2013 @ 13:53 | Πού να το καταλάβεις: πλανιέμαι
σε ερήμους που θα σε τρόμαζαν και συντηρώ
μια άποψη αθώου πάθους και αγάπης για τα πάτρια.. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Μαυρομαντηλού
06-11-2013 @ 16:46 | Από τον στίχο στην πραγματικότητα, μεσολαβεί ένα διάστημα πικρό.
Το φρέαρ των ειδήσεων απ’ όπου και να το κοντέψεις σ’ απειλεί.
Είναι που έγιναν ρευματοφόρες πια οι κοινωνίες.
ΒΡΕ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΧΑΛΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Και αγαπώ
την θεληματική φωτιά που κρύβει η καρδιά σου και που την ζητώ
εξάρτημα στου έρωτά σου τα γρανάζια..
ΕΣΥ ΟΡΜΑ ΚΑΤΑΠΑΝΩ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | |
 |
