Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132762 Τραγούδια, 271267 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 θέλω δώρο
 

Πριν κάποιες δεκαετίες αν ενθυμούμαι καλώς, ερωτεύτηκα μια πανέμορφη κοπέλα.
Φούλ καψουρεμένος ο δικός σας,ανευ υαλοπινάκων ,μασέλας,ουρικού οξέως,τριγλυκεριδίων,ζακχάρου και υπέρτασης ,πηγαίναμε βολτίτσες κατα Αθήνα μεριά,για να θαυμάσουμε το αρχαίο αλλά και το σύγχρονο της κάλλος.
Μια μέρα λοιπόν με σούρνει τραβώντας με απ το χέρι, προς τη γνωστή περιοχή που είναι αυστηρώς ακατάλληλη για υπαλλήλους, τουτέστιν στο Κολωνάκι σκουέαρ.
Με το που φτάσαμε,ρίχνει άγκυρα μπροστά σε μια βιτρίνα ενω συγχρόνως ρίχνεται στην αγκαλιά μου, αποκαλώντας με "Μαριέ μου".
Όταν ακούω το "μού" απο γυναίκα μπροστά σε βιτρίνες πάντα προετοιμάζομαι για τα χειρότερα, δηλαδής για..ξεπαράδιασμα.
Λιγουρευόταν ένα πανάκριβο και αριστοκρατικό φόρεμα παρά την ιδεολογία της(γιαυτό κρατώ μικρό καλάθι με τις αριστερίζουσες).
Αφού λοιπόν το κελάριζε για κάμποση ώρα,ξαφνικά μού έθεσε ένα απροσδόκητο ερώτημα,που στην κυριολεξία με άφησε άναυδο:

"Ξέρεις πως με λένε αγαπάκι μου"? , ψέλλισε χαδιάρικα,κοιτώντας με στα μάτια,.
Θοδώρα σε λένε καλή μου, λες να το ξέχασα?" Και το επώνυμο μου Μαριέ μου?(πάλι αυτό το ρημάδι το "μού" στη μέση),..μ έπιασε ρίγος.
Το επώνυμο μου συνέχισε ,αρχίζει απο Δ έτσι δεν είναι καλέ μου?
Όντως απο Δέλτα αρχίζει το επωνυμό σου,ψέλλισα ξεψυχισμένα.
¨Επομένως τα αρχικά μου είναι Θ και Δ, ξέρεις τι σημαίνει αυτό Μάριε μου?¨
Φυσικά δεν είχα καταλάβει πού το πήγαινε,αλλά δεν με άφησε ν απορώ για πολύ.
"Θέλω Δώρο",αυτό σήμαιναν τα αρχικά της όπως μου έδωσε να καταλάβω.
Τότε μου την έδωσε κατακούτελα μιας και αυτό που γύρευε να της αγοράσω, κόστιζε ένα δεκαπενθήμερο απ τον μισθό μου.
Όμως είχε ξεχάσει μια μικρή λεπτομέρεια, ότι είχε να κάνει με άνθρωπο που είχε κι εκείνος όνομα και επώνυμο.
"Ξέρεις ποιά είναι και τα δικά μου αρχικά καλή μου?¨¨, ανταπάντησα χαμογελώντας με δαγκωμένα όμως τα χείλη.
Μ Ζ είναι τ αρχικά σου Μάριε μου ,τι θέλεις να πείς?
Μή Ζητάς κυρία μου !
Την πήγα κατόπιν σχεδόν σηκωτή (ήμουνα γεροδεμένο παιδί τότες) σε μια πιάτσα ταξί, άνοιξα την πόρτα και την φούρνισα εντός.
Εκτοτε βρήκα την υγειά μου αφού γνώρισα στη συνέχεια τη Μαρία μου που δεν μου έλεγε "μού" έξω απο βιτρίνες.

Μαράκος


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      ποιήματα-πεζά
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

η τέχνη δεν μπαίνει κάτω απο κομματικές παντιέρες ,συνθήματα και δογματισμούς.Ανηκει σε όλους !
 
ΒΥΡΩΝ
10-11-2013 @ 09:04
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.::
(Τρελαίνομαι όταν διαβάζω τέτοια σου !...)
marakoskevasmata
10-11-2013 @ 09:28
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΡΕΛΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΡΔΟΝ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΒΙΩΜΑΤΙΚΑ ΜΟΥ ::sneak.::
athos.ioannou@gmail.com
10-11-2013 @ 14:45
::up.:: ::up.:: ::up.::
Μαυρομαντηλού
10-11-2013 @ 15:50
ΘΔ+ΜΖ ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΝΕ ΜΑΖΙ ΤΕΛΙΚΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑ
ΕΝΩ
ΜΖ+Μ-; ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΚΑΛΟΤΑΙΡΙΑΞΑΝΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΧΕΧΕΕΕΧΧΕΧΕΕΧΧΕΕΧΕΕΕ

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΕΡΝΑΩ ΕΞΩ ΑΠΟ ΒΙΤΡΙΝΑ
ΘΑ ΤΟΝ ΛΕΩ .... ΣΤΑΥΡΙΝΑΚΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑ
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο