| |
Σαν γερνει περα ο αφρος
τα μαυρα στιγματα της
εκεινης που κρυβεις στην ψυχη
κι απ τους ανθρωπους
ζωη γεννα μες την ασχημια μας
προστατευομενη απο του κοσμου
τη ματιά , μα οχι κι απ' την στιγμη
αυτηνε που μεταλλασσεται
σε σκουρια , φυλλο , μια τελεία
υδατινη που θρεφει την πνοη
βυζαινοντας και στα γεραματα
το στιγμα που μας συντροφευει
σ΄αυτον τον κοσμο...
Γιατι λοιπον αρνεισαι εσυ
να ζει καθαρια μεσα σου
και γυρω μας;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
