| |
Τ’ όνειρο του έρωτα.
Στο φεγγαροστροτο το αυλάκι γεμισμένο
μια ασημοκέντητη πορφύρα σου κρατώ
κάπου στην Άκρη του εσένα να προσμένω
ενός ονείρου μου έρωτα σ ένα μικρό γιαλό
μ ένα φεγγάρι έφιππο τ άσπρο το νυφικό σου
φοράς πλεγμένο κόσμημα , χρυσό βυζαντινό
ζαλίζομαι να δεις μέσα στο τέλειο φως σου
που έμοιαζε και που ήτανε παλιό κι αληθινό
βαμμένες κατακόκκινο του ορίζοντα οι ρίζες
με ενοχές με τράταραν βαθιά να κοιμηθώ
οι μάγισσες οι μέδουσας κι αδερφές οι σφίγγες
όλες μαζί με δίκαζαν , για να σε απαρνηθώ
και λέει πως περπάτησα το βήμα του θανάτου
πως έφτασα ως την όχθη του κι έκλεψα τη ζωή
το μύθο ανακάλυψα στο σώμα ενός μαντάτου
σαν τάμα του που φάνηκες τη τελευταία στιγμή
ήρθες μέσα απ τ’όνειρο και σφιχταγκαλιασμένη
λευκή ιέρεια η πιο όμορφη σαν κόρη ενός θεού
μες το μετάξι έμοιαζες , να σαι δυστυχισμένη
πως μόνο του το φόρεμα κι εσύ ήσουνα αλλού
κι αυτό που λένε δίκαια στον ύπνο του δικαίου
είναι καλώς που ξύπνησα και άδραξα την αρχή
μες τον ιδρώτα είλωτα σαν κλάμα του Αιγαίου
με φόβο που πλημμύρισε ως την Ανατολή
με τ όνειρο του έρωτα πως θα μαστε μαζί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
