| |
Του μυαλού μου οι εικόνες
σ' ένα βιολί ειν' χαραγμένες
σε κάθε νότα μια ζωγραφιά
ανθίζει
κι ας μην πρόλαβε η βροχή
να ξεπλύνει το δοξάρι.
Μα κάπου στο βάθος
ένα φως ανάβει
ένα φως που δεν τόλμησε
να τ' αγγίξει
ανθρώπου μάτι
κι εγώ σαν μια φωτιά
που περιμένει κρυφά
ένα γλυκό της θύμα
γίνομαι μέσα απ' τη στάχτη
μου
ένα πελώριο κύμα
και καίω συθέμελα θαρρείς
ό,τι κι αν με πονάει
της μοίρας μου έχω τα χαρτιά
μόνο αυτό μετράει.
Σαν μια βροχή
που έπαψε
στον ουρανό να λιώνει
χάθηκε μες τα σύννεφα
ο άνεμος της τρέλας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
