| |
Φεύγω λοιπόν, αναχωρώ,
παίρνω μαζί μου ό,τι μπορώ,
ποιος ξέρει, τι γιγάντιο σάκο
θα κουβαλώ μέχρι τον λάκκο,
πόσες βαλίτσες, ποίου βάρους,
έναν γυλιό σαν τους φαντάρους,
μέσα για να χωρούν τα πάντα,
πράξεις, αισθήματα, συμβάντα!
Τα συγκεντρώνω με τον νου,
τρέμω μην πάρω τ’ αλλουνού,
λένε πως, αν τον άλλον κλέψεις,
κάνει ο Θεός δεύτερες σκέψεις
κι αντί να πας στον ουρανό,
πας στη ρουφήχτρα με κανό,
πας στον γκρεμό κι ακόμη κάτου,
γι’ αυτό, καθείς και τα δικά του!
Νάτην η λίστα μου!... Λιτή,
χρεία δεν έχει περιττή,
τής λείπει, φερειπείν, αμάξι
(πού να οδηγείς σε ξένη φτιάξη),
τής λείπουν έπιπλα και σπίτι
(εκεί πετάς σαν το σπουργίτι)
κι άχρηστα σού ’ν’, το βλέπεις ήδη,
και τα προσωπικά σου τα είδη!
Αλλά τι θα ’χω, τελικά,
πού θα ’βρω αθάνατα υλικά,
για να γεμίσω τόσους μπόγους,
α! Πώς γεμίζονται με λόγους,
εγώ, κι αν έχω προσπαθήσει,
σε τούτη ’δώ τη μάταιη ζήση,
για ν’ αποχτήσω πλούτη πλέρια
κι όμως, θα φύγω μ’ άδεια χέρια;
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
