| |
Τυχερά δέντρα και άνεμος βουλητικός
Τα Αροάνια ξίφη κόβουν το όλον
Τι μένει ολοκληρωμένο τελικά;
Να μας πεις εσύ ποιητή που ρεκάζεις
Τρέμοντας πα’ στης γλώσσας τα ψηφία κι όλα κάποτε
σου διαφεύγουν…
Οι αγκύλες της νύχτας που έρχεται άνοιξαν
και γεμίζει κάρβουνο η ρημαγμένη ατμομηχανή της·
Ο τόπος σκυθρωπάζει και τα πέρα χωριά δεν χωρούν μες τον χάρτη·
Η Αχαΐα πλένεται στα ύδατα της Στυγός- α τύχη!
Μείνε κοντά μου και ας δοκιμάσουμε τα αντικλείδια της σιωπής
που φιλιά μας χάρισαν.
Το ένοχο και το αθώο πλησιάζουν..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
