| |
Είναι οι ώρες που περνάνε σαν νερό
κι εσύ πηγή της ηδονής και της οδύνης
σαν χαραγμένη μαχαιριά στον ουρανό
που ο ήλιος κόπηκε στο κόκκινο της λύπης
Περιπλανώμενος στο γκρίζο των σκιών
μα όταν σε βλέπω μια ηλιαχτίδα με τυφλώνει
γεμίζεις χρώματα το άδειο μου κενό
και περιφέρεσαι από σώμα σε σώμα όταν νυχτώνει
Μπαίνεις μέσα στις ψυχές
κι όπου σε βγάζει ο δρόμος περπατάς
Μπαίνεις μέσα στις ψυχές
και με ρωτάς πως είναι ν'αγαπάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
