| |
Διαβάτη που κουράστηκες
για να βρεις την αλήθεια
έλα κάτσε στον ίσκιο μου
κι άκου δυο παραμύθια .
Ήταν ένας άνθρωπος παλιά που ‘χε μεγάλα χέρια
ψηλά άμα τα σήκωνε , ακούμπαγε τα αστέρια
όλο τον κόσμο αγαπά και όλους τους βοηθάει
κάνει μεγάλη αγκαλιά τους πάντες να χωράει .
Στην βρύση ένα απόγευμα θωρεί μια νια κοπέλα
τα μάτια πετροκέρασα και στο μαλλί κορδέλα
πολλά την ερωτεύτηκε το νου του έχει ζαλίσει
στον κύρη πάει ένα πρωί το χέρι να ζητήσει .
Ζητάς χέρι ανθρώπινο ,για κοίτα τα δικά σου
ποτέ ξανά η κόρη μου δεν θα βρεθεί μπροστά σου
στεναχωρήθηκε ο νιος πολλή ντροπή τον πιάνει
και ξεκινάει για το βουνό να πάει να αποθάνει .
Στο παραπέρα το χωριό με τα γλυκά τα ρόδια
ζούσε ένας άνθρωπος φτωχός που ‘χε μεγάλα πόδια
κανείς δεν τον πλησίαζε και όλοι τον γελούσαν
κι αν καλημέρα έλεγε ποτέ δεν του μιλούσαν .
Στα πανηγύρια στις γιορτές καθότανε στην άκρη
οι άλλοι έπιναν κρασί και εκείνος μόνο δάκρυ
τα βράδια μες στην μοναξιά παλεύοντας τον χρόνο
κοιτούσε προς τον ουρανό και έλεγε με πόνο .
Μόνο ένα φίλο σου ζητώ , τίποτα παραπάνω
αυτό μονάχα θε να βρω και τότε ας πεθάνω
και ένα πρωί αλλιώτικο φοράει το παλτό του
φεύγει και παίρνει τα βουνά να βρει το τυχερό του .
Στον βράχο πάνω απ’ τον γκρεμό εκεί συναντηθήκαν
απέναντι καθίσανε και αλληλοκοιταχθήκαν
ο πόνος μαγνητίστηκε τα μάτια τους τα κλείσαν
μια καλησπέρα είπανε και δεν ξαναμιλήσαν .
κάνουν από δυο βήματα ,σφιχτά αγκαλιαστήκαν
και με ένα πήδημα ψηλό μπρος στον γκρεμό αφεθήκαν .
Αγκαλιασμένοι πέφτουνε τα άκρα τους τεντώνουν
και προσγειώνονται εκεί που οι μοίρες ανταμώνουν.
Τα πόδια χώθηκαν στη γη ριζώσαν και απλωθήκαν
τα βράχια διαλύσανε και το νερό το βρήκαν .
Τα χέρια μείναν ανοιχτά και ξάφνου πρασινίσαν
λουλούδια πλημμυρίσανε και με πουλιά γεμίσαν .
Τα αγκαλιασμένα τα κορμιά γίναν κορμός , αλήθεια
εδώ που τώρα ακουμπάς κι ακούς τα παραμύθια.
Για αυτό διαβάτη μην ξεχνάς
και δρόμο σαν θα πάρεις
σαν δεις το διαφορετικό
να μην το αποπάρεις
Τα μάτια στα ‘δωσε ο Θεός
όχι για να συγκρίνεις
μον’ με τα μάτια της καρδιάς
μπορείς να διακρίνεις
Κλείσ’ τα γερά και άκουσε
της φύσης παραμύθια
και μην τα ανοίξεις μοναχά
σαν εύρεις την αλήθεια .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
