| |
| | Ε ρε άνθρωπε |  | | |
Έλα δείξε μου το χάος, δείξε μου την ομορφιά, δείξε μου το φως και άσε με στο σκοτάδι. Να βγω να περπατήσω στις αλάνες που κρύβονται στις σκιές. Να περπατήσω στους δρόμους όπου ποτέ το φως δεν τους κοιτά. Να περπατήσω να βρω τον άνθρωπο τι έχει απογίνει.
Και σαν περπατώ στο σκότος, στις σκιές βρίσκω ένα μωρό στην κούνια του να κλαίει, ένα μωρό σε ένα κλουβί να περιμένει, να περιμένει να του πεις τι πρέπει να κάνει, πως να ζήσει πως να πεθάνει. Ένα μωρό στην κούνια του που δεν μπορεί να στηρίξει τον εαυτό του.
Αχ το κλάμα του μωρού αντηχεί στους τούβλενους τοίχους της αλάνας. Το κλάμα που κανείς δεν το ακούει. Το κλάμα που το μωρό το ίδιο δεν ξέρει πως κλαίει. Ε ρε άνθρωπε τι έχεις καταντήσει.
Ένα μωρό να περιμένει την μάνα του και όταν δεν την βρήκες αποδέχτηκε για μάνα σου την κοινωνία. Κάνε αυτό κάνε εκείνο, μην μιλάς, μην γελάς, μην αναπνέεις, μην κουνιέσαι μην κοιτάς μην ακούς. Κλάψε. Κλάψε να χαρώ που είμαι καλύτερός σου. Αλλά και 'γω κάπου κρυφά κλαίω.
Ε ρε άνθρωπε τι έχεις απογίνει..
"..γυναίκα δώσ'τα κιάλια τα θέλω λίγο για να δω
του απέναντι τα χάλια έτσι λιγάκι να φτιαχτώ."
-Υπόγεια Ρεύματα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Καιρός να ζήσουμε, παιδί μου, ξημερώνει.. | | | |
|
athos.ioannou@gmail.com
04-12-2013 @ 05:00 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | G.LEOU
04-12-2013 @ 15:49 | Πάρα πολύ ωραίο.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
04-12-2013 @ 17:14 | Νόσος αγιάτρευτος
είναι, μεγάλη,
αν, τυχόν, φτιάχνεσαι
με τ΄άλλου το χάλι.
::382.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
