| |
Όταν για τον θνητό θα ησυχάζει η αντάρα,
Και πέφτει πάνω στην πόλη βουβή
Το πέπλο ημιδιάφανο που ρίχνει η νύχτα ερωτιάρα,
Μετά ο ύπνος, των κόπων της ημέρας η ανταμοιβή.
Ενώ για μένα έρχονται μες στη σιγή
Τα φίδια τύψεων που έρπουν στην ψυχή,
Απρόσκλητες οι ώρες αγρυπνίας βασανιστικής,
Μες στην αδράνεια του σώματος, ολονυχτίς.
Οι σκέψεις βράζουν μέσα στο νου ανήσυχο,
Στριμώχνονται εικόνες στο μυαλό θολό,
Και η ανάμνηση σιωπηλά μπροστά μου,
Ανοίγει το δικό της το μακρύ ρολό.
Διαβάζω με αποστροφή τον βίο μου
Ουρλιάζω, τρέμω και καταριέμαι,
Με πίκρα σκέφτομαι, με πίκρα δάκρυα χύνω,
Αλλά αράδες θλιβερές δε σβήνω.
[I]Αλεξάνδρ Πούσκιν[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
