| |
[align=left]
Για θάλασσα δεν θ' ασχολούμαι να μιλώ,
σαν αποβάλω την αλμύρα από το αλάτι
όπως θα σταματήσω πια το κύμα να φιλώ
κρίμα που επάνω έκτισα θαλασσινό παλάτι.
Την σκάλισα σαν μπήκε στην ψυχή μου
και επάνω φύτεψα θαλασσινό τριφύλλι
ξέρω σε αυτή εξόδιασα την μισή ζωή μου
και περιμένω το στερνό να σβήσει το κανδήλι.
Ακύρωσα όλα άλλαξα μα άκρη δεν ευρήκα
έλυσε βάρκα ο Νοτιάς και λάθρα μέσα μπήκα
ναυαγισμένες θύμησες σε τόπους μακρινούς
τους κάκτους που ε σκάψαμε με τους Μεξικανούς.
Κατάντησα ανυπότακτος να κλαίω την αγάπη
Στο PAJARITOS πίναμε την μπύρα με το αλάτι
EVIVA MI AMORE ψιθύριζε γαρλιάρικα στ' αυτί μου
και νόμιζα πως ήτανε για πάντα εκεί η ζωή μου
Φυλάκισα τα λόγια αυτά μέσα στο ενυδρείο
πιο κάτω από την κοιλιά που αποκαλούν αιδοίο
απόηχος της θάλασσας και καρτερώ με πόνο
και όταν φυσάει ο νοτιάς να τα θυμάμαι μόνο.
Τα πέλαγα είναι κλειστά τα δίχτυα μαζεμένα
και τα παιγνίδια του έρωτα είναι αποξεραμένα.
καλο σβκ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
