| |
Ρομαντικός ο οίστρος σου θανάσιμη παγίδα,
ρυτιδιασμένα τα φιλιά σε θρήνου προσωπείο.
Χόρτασες ρήξη ηδονής και πείνασες ελπίδα,
κι υποχρεώθηκες στο χθες ν' αντέξει το φορτίο.
Δραστηριότητα μηδέν του εγκεφάλου η ώρα,
μονολογείς για παιδικές του νου σου παραισθήσεις.
Αποτελείς μονόχνοτη φουρτούνα σε αιώρα,
σε χαμηλή συχνότητα ωθούνται οι αφίξεις.
ʼλλαξαν σίγουρα πολλά δεν είσαι όπως πρώτα,
μ΄ ένα φιλί πετάξαμε μαζί σε ένα τέλος.
Ρομαντική ανάμνηση σαν κλείσουνε τα φώτα,
είναι οι μέρες που βιώναμε τον έρωτα σαν βέλος.
Κατολισθήσεις λέξεων κι εγώ μιλώ μονάχος,
βούλιαξες λόγο και σιωπή με φόντο την αγάπη.
Με καυτηρίαζες εσύ κι εγώ στεκόμουν βράχος,
σε όποιο ψεύδος και ντροπή παρέτεινε το δάκρυ.
Δεν ξανακάνω υπομονή δεν θα 'θελα να ζήσω,
τις ίδιες μαύρες Κυριακές να σκέφτομαι το βλέμμα.
Δεν θ' απαιτήσω άφεση σφαλμάτων, θα επιστήσω,
την προσοχή στα θέλω μου να μην ποθούν εσένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
