| |
Τα ίδια τα σεντόνια
στρωμένα χίλια χρόνια
τύλιγαν το κορμί της
ένιωθαν το φιλί της
Και σκεπαζόταν ελαφρά
με εκεινού τη μυρωδιά
έκανε όνειρα πολλά
έχυνε δάκρυα όμως καυτά
Τα είχε όμως συντροφιά
για χρόνια άπειρα, πολλά
τα έπλενε δακρυζοντας τα
τα στέγνωνε αγκαλιάζοντας τα
Σαν ξύπνησε ένα πρωί
στο χέρι πήρε μολύβι πήρε και χαρτί
σα θα φύγει ήθελε απ τη ζωή
στα ίδια τα σεντόνια αυτή να τυλιχτεί
Και 'δωσε το χαρτί σ ένα παιδί
στερνή επιθυμία είπε ήταν μα και προσταγή
έτσι να πάει να τον βρει
όταν θα φύγει, όταν θα χαθεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
