| |
Στον ενα σου ψιθυρο απανω να σταματανε τα ολα
Και να αρχινανε ξανα για την αρχαια ανατολη
Και να γλυκαινει το κρυο στο ονειρο των χειλιων σου
Και να γκαστρωνει η σπιθα φωτια και χορο
Σαν πελαγος απο κατακοκκινους ποθους ανεκπληρωτους
Δοξαρι στο γυμνο της λυρας και του κορμιου σου
Και το γκριζο μοναχα η θλιψη του ποιητη
Που γλυκαινει κι αυτη σαν γεννιεται
Σαν ο ψιθυρος στο χαρτι χαιδευει την ψυχη του
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
