| |
[I][B]Μα είσαι φάντασμα[/B]
Έβαλα στα όνειρα ταφόπλακα
κήδεψα τα λόγια τα πικρά
σκάλισα ψιλά στην μαρμαρόπλακα
σχόλια που έκανες ψυχρά
Μα είσαι φάντασμα
και νύχτες βγαίνεις
όπου κι αν πάω, εσύ πάλι θα με βρεις
κλείνω τα μάτια μου
μα με κουφαίνεις
ότι κι αν κάνω, είσαι γύρω μου ευθείς
Πίστεψα ο χρόνος πως θα μ’ έσωνε
μόνος μου σα θα ‘μαι στα βουνά
πάλεψα με τέρατα που ξέρουνε
πως να ξεριζώνουν την καρδιά
Κι εσ’ είσαι φάντασμα
και με κυκλώνεις
όπου κι αν πάω, πάντα θα μ’ ακολουθείς
κλείνω τ’ αυτιά μου
μα με τυφλώνεις
ότι κι αν κάνω, ξέρω πίσω μου θα ‘ρθεις
Χρέωσα την λύπη σ’ αστραπόβροντα
πήρα την ζωή στα σοβαρά
σ’ έπαιξα στα ζάρια και σε έχασα
πίστεψα πως βρήκα την χαρά
Άληστο φάντασμα
μέσα μου μένεις
ότι κι αν κάνω, στην ζωή μ’ ακολουθείς
κλείνω τις σκέψεις μου
μα με χαϊδεύεις
κι η φαντασία, μνήμης είν’ ενισχυτής
[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
