| |
Κλείναν τα πορτόφυλλα στις γύρω γειτονιές
Γιατί είχε ντυθεί βασιλικά η νύχτα ένα χειμωνιάτικο απόβραδο
Και είχε στολίσει αυτή την πόλη στα λευκά της
Αυτή την πόλη που ζήσαμε
Και έζησε και κείνη τούτα το βράδυ
Ατέλειωτο βράδυ
Χαραγμένο με τις μυρωδιές μας στα σεντόνια
Τα βλέμματα τα ηλεκτρισμένα
Τα λόγια τα αφηρημένα
Σαν να θέλαν να ξεγελάσουν το αίσθημα
Τη νύχτα που τα χείλη μας ενώθηκαν …
Απελπισμένα φιλιά
Γιατί ήμασταν Ερωτευμένοι…
Θνητοί και Εγωιστές
Που για ένα κομμάτι έρωτα αψηφούσαμε το θάνατο
Ζήσαμε μια στιγμή αθανασίας
Αγγίξαμε του παραδείσου το χιόνι
Τη νύχτα που οι ζωές μας ενώθηκαν…
Η πρώτη ηλιαχτίδα ήξερε
Για σένα και για μένα
Και για την αγάπη μας
Ήξερε για το φίλο μου και αδερφό μου
Ανάσα μου και εραστή μου
Μα εμένα η αυγή με βρήκε να σου διαβάζω Ελύτη
Κλαίγοντας πως
«Είναι νωρίς μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου να μιλώ για σένα και για μένα».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
