Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131547 Τραγούδια, 269635 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Περιπλάνηση
 
Παραμερίζω…
τα πυκνά κλαδιά της σκέψης,
και κυλάω αργά
στη βουή του χειμάρρου.
Οι λευκές πέτρες
στέκουν σαν ψυχάρια
στο αφανές μονοπάτι.
Ο αέρας ταράσσει
τους θάμνους της έξης,
και σκορπίζει ισόψυχα
διαμάντια σταγόνες νερού
σ’ αφανείς μικρόκοσμους.
Ντύνομαι την ομίχλη…
και παίρνω μέρος
στην ακολουθία
της παράξενης σιωπής,
κι η γνώση εδώ.
Κοιτάζω ξανά και ξανά
την ανείδωτη απλότητα
που τα χέρια χαϊδεύουν,
κατοικημένους βράχους και κορμούς
που το σώμα θυμάται...
Η ροή ανεμπόδιστη
παρασύρει τούτο τ’ όνειρο,
απ’ τα αρχέγονα βουνά
στις καρδιές των ανθρώπων.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
**Ηώς**
12-12-2013 @ 19:15
ανείδωτη απλότητα ................και μεγαλείο Κων/νε!!!!!
εξαιρετική γραφή!!!!!!
την καλησπέρα μου!
Μαυρομαντηλού
12-12-2013 @ 19:39
Η ροή ανεμπόδιστη
παρασύρει τούτο τ’ όνειρο,
απ’ τα αρχέγονα βουνά
στις καρδιές των ανθρώπων.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
Sofitsa
12-12-2013 @ 20:04
Πολύ ωραίο!
Konstantinos. S
12-12-2013 @ 20:39
Καλησπέρα σ'όλη την παρέα!
Lionara
13-12-2013 @ 08:37
"Η ροή ανεμπόδιστη
παρασύρει τούτο τ’ όνειρο,
απ’ τα αρχέγονα βουνά
στις καρδιές των ανθρώπων. " ::yes.::

ωραιότατο!!! ::up.:: ::up.::
G.LEOU
13-12-2013 @ 14:53
Πολύ ωραίο.
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο