| |
[color=#000000][font= Segoe Script]είμαστε όλοι μας χαμένοι που ανταμώνουμε
με μία πνοή σε μια στιγμή, δεν λέω για πάντα
που του θανάτου την αυλαία θα ξεχρεώνουμε
με της ζωής μας την ομώνυμη μπαλάντα
χτυπούν τα όργανα κι η αλήθεια ξεγυμνώνεται
δίχως ντροπή στα διψασμένα μας τα μάτια
χάνει τα βήματα η ζωή κι όλο διπλώνεται
σ' αυτού του κύκλου τα αέναα σκαλοπάτια
περνούν τα χρόνια και τις ώρες μας αδειάζουμε
μέσα στου πόθου μας τα τρύπιο το δοχείο
αλλάζουν χρώματα οι στιγμές, δες τες πως μοιάζουνε
βαμμένες πόρνες σε φτηνό ξενοδοχείο
σπέρμα και αίμα της ζωής μας το αντίκρισμα
εγκυμοσύνες και εξώγαμα εκμαγεία
σε κλινικές ψυχορραγεί κάθε μας σκίρτημα
στον εθισμό της ηδονής και τη λαγνεία
είμαστε όλοι μας ποτάμια που στεγνώσαμε
στη λιμνοθάλασσα του χτες, ίσως τα πάντα
σε φάλτσους τόνους τη ζωή ενορχηστρώσαμε
γράφοντας τίτλους στην εφήμερη λεζάντα
μα εγώ θα παίρνω το στενό το μονοπάτι
μόνος χορεύοντας στο ξέφρενο ρυθμό μου
μη με ρωτάς για τα σωστά μου και τα λάθη
ζωή θα πει, να τραγουδάω τον καημό μου
ζωή θα πει, να τραγουδάω τον καημό μου... [/font][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
