| |
[align=center]
Κουράστηκα ν’ ακούω τις σιωπές σου
Οι ήχοι των ραγίζουν τις καρδιές
Τα κρύσταλλα της μοναξιάς παγώνουν τις μορφές σου
Και βασανίζονται άδικα ψυχές
Τώρα έμαθα να ζω με απουσίες
Κρεμώ άδειες κορνίζες χαμηλά
Για να διακρίνω λίγες παρουσίες
Που είχες κάνει κάποτε παλιά.
Κράτα ένα λόγο ένα στίχο
Για να θυμάσαι της αγάπης μου τον ήχο
Που από λαχτάρα η κάθε λέξη μου δονούσε
Να μου χαρίσει μια αγάπη που θρηνούσε.
Τώρα αν θές επίτρεψε μου στοργικά
Πληγές και χίμαιρες να διώξω
Την ελεγεία της αγάπης μας αν είναι εχθρικά
Απ’ τις καρδιές μας ν’ αφήσουμε απόξω
Καλό ΣΒΚ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
