| |
Χαράζει
μια στιγμή
όπου το φως κομμάτια γίνεται
και σκορπίζεται σε κάθε άκρη
τ' ανείπωτου σκότους.
Δυο μάτια θολά απ' τον πόνο
δυο χέρια να τρέμουν
κι η φλέβα να καίγεται
όπως η ίδια η φωτιά.
Χαράζει
μια ελπίδα
θ' αλλάξει τάχα η ζωή
καλύτερη θα γένει
μα όταν θα 'ρθει η νύχτα
στα ίδια μονοπάτια
και πάλι θα γυρνώ
εγώ , που 'λεγα συνέχεια
πως θα φύγω από 'δω .
Νεράιδα της τύχης
και μαύρη μου πατρίδα
το σώμα αυτό που 'σπασε
σαν το γυαλί
και τα κομμάτια του
χαθήκανε στη λήθη
ποιος τάχα περαστικός
θα το ενώσει
για να φυλακίσει μια
αθώα ψυχή;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
