| |
ενα σπιτι μαυρο σπιτι στο δρομακι σταθερο
στο περβαζι ενα σπουργιτι
λιγο διπλα του σταζει μια σταλα απο νερο
σαν να δακρυσε το σπιτι τοσα χρονια μοναχο
η ζωη του εχει φυγει και δεν θα υπαρχει πια
οταν καποιος απο λαθος του αναψε φωτια
η οικογενεια εχει φυγει εχει φυγει μακρια
και η ψυχη απτο κουφαρι , μα δε πεταξε ψηλα
εις τα εγκατα του αδη θα καει στη μοναξια
καπου μεσα του πεσμενος ο κουβας με τη μπογια
που του εδωσε το χρωμα της χαρας
οταν το ρολο βαψιματος το ενιωθε για χαδι
τωρα το μονο που υπηρχε ηταν το σταχτι σκοταδι
η βοη της τηλεορασης του ηταν γαργαλητο
και παντα αγχωνοταν σαν ακουγε χασμουρητο
γιατι υπνος αδερφος θανατου
τωρα καθε μερα το βιωνει αυτο
μα
το σπουργιτι πεταξε και εκεινο μακρυα
και το σπιτι πεθανε για 2η φορα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
