| |
[align=center]
Πέταγα την ζωή μου στα σκοτάδια
ξεχώριζα το σώμα απ την ψυχή
πάντα μόνος κοιμόμουνα τα βράδια
να που κατάφερες και μ' άλλαξες εσύ.
Μου έμαθες λέξεις να ψιθυρίζω
να φέρομαι να σκέπτομαι σωστά
σταμάτησα το χρόνο να γυρίζω
μου δίνεις της αγάπης ποσοστά.
Δεν θέλω να δώσουμε τα χέρια
να σβήσει της αγάπης η φωτιά
να σμίγουμε σαν ξένα περιστέρια
να μη πετάξουμε σε άγνωστη φωλιά
Κανείς ποτέ δεν γλύτωσε το χρόνο
μες το παιγνίδι είναι κ' η δυσπιστία
το όλοι ίδιοι που με πρόσβαλε με πόνο
σαν να είναι της καρδιάς αχαριστία.
Απλά ας πω πως λείπει η φαντασία
να καταλάβεις πόσο είμαι αληθινός
δεν είμαι εγώ των άλλων οπτασία
σου δίνω όρκο δεν μοιάζω κανενός
καλό απόγευμα στη σιγουριά σας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
