| |
ʼνθρωποι μ΄ όμορφα χέρια
άνοιξαν δρόμους για τ΄ αστέρια.
Και πέρασαν πολλοί..μα ένας
μόνο θα κουρνιάσει στην ψυχή
θα βολευτεί στην ανοχή.
Σαν κρύσταλλα από αγκάθια
μια φωνή και ένας αέρας που ορμούσε
στεγνώνει πλέον τη ζωή.
Τα κλάματα του ευωδιά όπως μία ρίζα
την αυγή που μας μυρίζει όνειρα απ΄ τα παλιά.
Το πέταγμα είναι μοιραίο
στην κραυγή είναι σαν δέντρα
που αγγίζουν την σιωπή όπως μια νύχτα που τα λούζει η βροχή.
Και στο παράθυρο του τώρα
τραγουδά την μέρα και τ΄ αστέρια
αποχαιρετά.
Σκεπάζει τ΄ όνειρα του μ΄ ένα φιλί
το βήμα ανοίγει φεγγάρι σβήνει
και τρέχει να κρυφτεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
