| |
Γκρίζα ρυάκια χύνονται
μες τα μαλλιά της που μαρτυρούν
την αρχοντιά της.
Έχει σκληρές πτυχές στο πρόσωπο της
σκαμμένες αφορμές στο μέτωπο της.
Στα χέρια της κρατά ψωμί
και το μοιράζει δίχως αφορμή.
Οι κόμποι σκλήρυναν το άγγιγμα της
μα σαν βελούδο αγκαλιάζει τα παιδιά της.
Μες την ψυχή της η ζωή μια πονεμένη εποχή μα και φτερούγισμα από παλιά γιορτή.
Είναι ένας ήλιος που ακουμπά την γη
ζεσταίνει τα όνειρα μας καθώς μαγεύει την καρδιά μας.
Το στόμα της γλυκό παιδί τα λόγια της χρυσό κερί και η αγκαλιά της μια φυλακή από διαμάντια στολισμένη
και από γαλήνη σμιλεμένη.
Για την ζωή για ΄ κείνη την άπιαστη σιωπή για τ΄ άδικα γιατί και την άβουλη στιγμή.
Σ΄ ευχαριστώ γιατί είσαι εδώ γεμίζεις πάντα με πειθώ όλες τις άσημες στιγμές και μου χαρίζεις
την φωνή για να σου πω με λόγια πάνω σε χαρτί πώς νιώθω απόψε αφού ζω γιατί ανασαίνω και τολμώ
να πολεμώ να διεκδικώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
