stixoi.info: Η γιαγιά…

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η γιαγιά…

Είναι βαριά, μου έλεγε η γιαγιά μου, η καλογερική κι η προσευχή·
κοίτα που πάλι το θυμήθηκα· τώρα
που ένα νέφος θλίψης ζώνει την πόλη και των χρωμάτων που ξέρω ξεθώριασαν οι λάμψεις- εκεί
που άνθρωπος είμαι και πονώ και στην μελαγχολία σκέψεις αντιπαραβάλω
λυρικές.
Να είσαι απλός, μου έλεγε· τα λόγια της
ακόμα ηχούν μες το μυαλό μου και ας έρχονται
από την παιδική μου ηλικία, ευρυγώνιος μέγας φακός.
Πολλές νύχτες κοιτώ τον ουρανό και χάνω
προσανατολισμούς και βεβαιότητες· ένα
θυμίαμα που ανεβαίνει απ’ την οθόνη κι όμως, προς τον ουρανό, αφήνει
την μορφή της να στρώνει της θαλάσσης την τρικυμία με το δεξί
χέρι της προτεταμένο, όπως για να ηρεμήσουν τα ποτάμια που εκβάλλουν
στον ωκεανό της βαθιάς νύχτας του Δεκεμβρίου που ένα ελπίδας φως πλημμυρίζει
το αποταμιευμένο Αγαθό της ψυχής..


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

MARGARITA 21-12-2013 @ 13:40	Αχ! αυτές οι γιαγιάδες άφησαν άξια παρακαταθήκη τα λόγια τους.....δεν ξεχνάω ούτε μια μέρα τη μορφή της....τα λόγια της....την τρυφεράδα της και τη λογική της.....καλή σου μέρα
Ιχνηλάτης 21-12-2013 @ 17:54	Οι γιαγιάδες, μην έχοντας τι να χάσουν, έγιναν σοφές. Ύστατη η προσπάθειά τους, να σώσουν τα χαμένα τους χρόνια φτιάχνουν με λόγια το φωτοστέφανό τους! Η δική μου γιαγιά, μού έλεγε: "Όταν είσαι στεναχωρημένος, να τραγουδάς!"

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο