| |
Σε ενα μικρο παλιοσπιτο
κι ερειπωμενο σπιτι,
που δεν το βλεπει η χαρα,
μονο το βλεπει η λυπη,
κοιμοντουσαν δυο παιδια
μικρα στην ηλικια
που εχουν γεννηθει φτωχα
στην ψευτρα κοινωνια.
Στο πλαι τους κοιμοτανε
και η φτωχη μητερα
το φως του ηλιου προβαλε
και η νυχτα 'γινε μερα.
Το ενα μικρο ξυπνησε
και στα στην γωνια παει
και στα σκουπιδια εψαχνε
να βρει κατι να φαει.
Ζαρωσε τα μουτρακια του
μες τις γωνιας την ακρη
κι απ'τα μικρα ματακια του
κυλουσε ενα δακρυ.
μαμα μαμα φωναξε
μανουλα μου πειναω
ξυπνα και δωσε μου μαμα
λιγο ψωμι να φαω.
Μα η φτωχη μητερα τους
τα ματια εχει κλεισει
και ουτε στιγμη δεν προλαβε
να τ'αποχερετησει.
Τα δυο μικρα εγκατελειψε
απο την αγκαλια της
και τωρα ποιος θα το'λεγε
στα δυο μικρα παιδια της;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
