| |
Στιγμές ζωής που έρχονται και πάνε. Απ‘ αυτές που θεωρούμε μοναδικές κι έπειτα τις ακούμε σε κάποιο τραγούδι, τις διαβάζουμε σε κάποιο βιβλίο, τις βλέπουμε σε κάποια ταινία – και νιώθουμε λιγότερο μόνοι, ίσως και λιγότερο ξεχωριστοί, μα σίγουρα πιο ανθρώπινοι.
Είναι οι λέξεις που μας συντροφεύουν για λίγο, εκείνη την “περίεργη” στιγμή που τις χρειαζόμαστε. Και είναι και οι λέξεις που μας σημαδεύουν για πάντα και τις κουβαλούμε συνεχώς στο πίσω μέρος του μυαλού μας.
Σκέψεις που σπάνια κάνουμε φωναχτά. Ιδέες που σπάνια μοιραζόμαστε με άλλους. Εμμονές που σπάνια παραδεχόμαστε πως υπάρχουν. Μικρά ποιήματα που γεννιούνται για να πεθάνουν πριν ζήσουν, πριν δουν το φως, πριν μας ντροπιάσουν.
Αγάπες, φιλίες, λύπες, χαρές, ημερολόγιο αναπνοών και αρρυθμίας, θέλησης κι απροθυμίας…
Το θεατό και το αθέατο, το φως και το σκοτάδι στην ίδια παράγραφο, στην ίδια σειρά, στην ίδια λέξη. Το συναίσθημα που δε γνωρίζει γλώσσα κι όμως μιλάει το ίδιο σε όλους. Μικρές, δυσβάσταχτες μέρες που περνούν και χάνονται. Κι εμείς στη μέση, να γράφουμε, να σβήνουμε…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
