| |
Βαριά τα βήματα απόψε πάλι με οδηγούν
Θα ναι απέραστο και τούτο δω το βράδυ
Σε γειτονιές που δεν γνωρίζουν ν’ αγαπούν
Που δεν εδώσανε ποτέ και δεν επήραν χάδι
Κορμιά βλέπω σπαρμένα δεξιά και αριστερά
Λες και γλίστρησαν από του κόσμου την παλάμη
Ξέφυγε απ’ τα χέρια τους η ελπίδα για χαρά
Πεθαίνουν από όπλο χωρίς σφαίρα στην θαλάμη
Μάτια χαμένα σε ένα απέραντο απατηλό κενό
Κοιτούνε μα δεν βλέπουνε ,ακούν μα δεν ακούνε
Κομμάτια γίνεται η ψυχή ,δίπλα τους σαν περνώ
Ζωές χαμένες ,κορμιά που ζούνε μα δεν ζούνε
Συχνά φέρνω τα βήματα στα στέκια αυτά
Τις ψευδαισθήσεις πως θα γίνει, να τονώσω
Μια κάποια ελπίδα πως θα υπάρχει τελικά
Κάποια ψυχή που θα ζητούσε να την σώσω
John Fenix
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
