Στο πα και στο ξαναλέω μη μου γράφεις γράμματα γιατί γράμματα δεν ξέρω και με πιάνουν κλάματα...
Μην με ξεχνάς.
Όταν θα φύγω , μην ξεχνάς.
Θα έρθει ο καιρός που θα κοπάσει το κύμα,
που το άστρο θα φανεί ξανά πάνω στο τζάμι
και η πηγή θα φέρει φως.
Μα θα χω φύγει .
Τότε που η σιωπή θα ανθεί και ο φόβος θα
κοιμάται ξαπλωμένος στην γωνιά της λήθης,
ο κόσμος θα αλλάζει βέρα με την πίστη
και η ομορφιά θα χάσει το προτέρημα της.
Μα θα χω φύγει .
Έτσι θα είναι που η μαύρη τουλίπα των
ματιών ,απολιθωμένη πάνω στην μάσκα του
προσώπου θα ραγίσει μια για πάντα .
Θα είναι η ώρα της αλήθειας και η στιγμή
που η φυγή μου θα απόκτηση υπόσταση .
