| |
Σπλάχνο από το κέντρο του ουρανού
πως την πόλη μου ορίζεις
ανάσες σαν δίνεις τεχνητές
κάτω από τα μνημεία της Αθήνας με λογχίζεις
Είμαι το κύτταρο σου
που στις διαδρομές μεταφέρω τις μυστικές σου ουσίες
Κειριαδών κι έπειτα στην Ρόμβης
με βεγγαλικά ζεσταίνω τα μάτια των περαστικών σου
Με άρχει το αίμα σου
φωτεινό σαν τον βράχο της ακρόπολης
κι ακόμα πιο πέρα
στα γραμμένα πεζοδρόμια της Σανταρόζα
κυκλοφορώ
στις πλακόστρωτες αρτηρίες σου
όμοιος με κατηχημένος φανός σου
και στις ερειπωμένες πλατείες
πάνω στα αγάλματα μια σκέψη σου με χρεώνει
όλη την πόλη
τρέχοντας
μυρίζοντας
και πάλι τρέχοντας
να μεταφέρω το αίμα σου
να περπατώ την ομίχλη σου
οσφραίνοντας τ άστρα σου στην Αθηνάς
υγραίνοντας τα δακρυά σου στην Δεξίππου
και ποτέ δε θα ταν πιο όμορφη η πόλη σου από μένα
αν δεν χαμογελούσες στα σκοτάδια των υπογείων
αν δεν όριζες σε όλες τις διαδρομές μια κρυφή αρμονία
Σπλάχνο του ουρανού
μου φανερώνεις την πόλη
κι από τα μάτια των ανθρώπων
φοβάμαι μην ξεχαστείς
έτσι μήπως γίνουμε του χρόνου σου κουβάρι
φοβάμαι μη μας ξετυλίξεις άτσαλα
και σβήσουμε προτού ακούσουμε
τη φοβερή σου μουσική
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
